Είμαι σχεδόν 25 ετών και δεν έχω δουλέψει ποτέ. Τελείωσα την σχολή μου λίγο καθυστερημένα, πέρασα μια αρκετά άσχημη περίοδο όπου ήμουν τελείως πεσμένος και κλεισμένος ψυχολογικά και έκανα κάποιες δωρεάν συνεδρίες στο κέντρο κοινότητας της πόλης μου με ψυχολόγο, αν και ομολογώ ότι είχαν ελάχιστο αποτέλεσμα, το οποίο καταλογίζω αποκλειστικά σε εμένα. Γενικά στα φοιτητικά μου χρόνια ήμουν εντελώς αποκομμένος και αντικοινωνικός, είχα γίνει ακόμη πιο αγχώδης απ'ότι ήμουν, και έπειτα στον στρατό όλα έπεσαν ξαφνικά πάνω στο κεφάλι μου και πήρα αναβολή. Γενικά δεν μοιράζομαι ούτε έχω μοιραστεί ποτέ τα προβλήματά μου με κανέναν, παρά μόνο με την ψυχολόγο (και εκεί με μέτρο). Το πτυχίο μου είναι στις θεωρητικές επιστήμες (μαλακία, το ξέρω, αλλά ή θα ήμουν άνεργος με πτυχίο ή χωρίς πτυχίο, τα ζύγισα και καλώς ή κακώς επέλεξα). Η επαγγελματική αποκατάσταση στον κλάδο μου είναι οριακά ανέφικτη, εκτός και αν κάποιος κάνει μεταπτυχιακό και μετά απαραίτητα διδακτορικό για να μπει σε πανεπιστήμιο. Επί του παρόντος δεν έχω φράγκο τσακιστό, μένω ακόμη με τους γονείς μου. Και αποδέχτηκα πολύ αργά το προφανές, ότι δεν έχω ακαδημαϊκές προοπτικές, ούτε ικανότητες. Δεν είμαι σε θέση να διδάξω τίποτα σε κανέναν. Θα έλεγα ότι είμαι μέτριος στην καλύτερη σε οτιδήποτε κάνω. Εννοείται ότι δεν ψάχνω δουλειά ακριβώς στο αντικείμενό μου (πράγμα που πρακτικά είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας), έχω στείλει σε πληθώρα εργασιών που δεν απαιτείται πτυχίο. Έστειλα για αποθηκάριος (τηλεφωνικά, με email, με φυσική παρουσία), έκανα αίτηση για ξενοδοχείο, ως καθαριστής αυτοκινήτων, ως βοηθός φούρναρη, έχω στείλει σε εργοδότες που έψαχναν γυναίκα, αλλά θεωρώντας πως ο καθένας μπορεί να εργαστεί ως καθαριστής, το αγνόησα και έστειλα, εξάλλου αν πράγματι χρειάζονται επειγόντως εργάτη γιατί πρέπει να είναι απαραίτητα γυναίκα ; Τίποτα. Έκανα αίτηση μέσω ΟΑΕΔ, ακολούθησα με θρησκευτική ευλάβεια τις οδηγίες που δόθηκαν (έκανα και ατομικό σχέδιο δράσης), περίμενα μήνες για τα αποτελέσματα (ψάχνοντας κι'άλλο στο διάστημα αυτό), και αφού πέρασα μου είπαν ότι απαιτείται πτυχίο για την θέση, το οποίο δεν έχω. Τους ρώτησα για τα ανοιχτά προγράμματα του δήμου (τα οποία υποτίθεται ότι είναι ανοικτά αλλά δεν σε αφήνουν να κάνεις αίτηση), μου είπαν αυτολεξεί "Δεν ξέρω ρε φίλε, μπες και δες". Έκανα αίτηση και σε ένα εργοστάσιο για δίμηνο. Σε αυτό προσέλαβαν πρόσφατα τον πατέρα μου, και παρόλο που φημίζεται για τις άθλιες συνθήκες εργασίας και φυσικά υγιεινής, και μικροατυχημάτων προχώρησα σε μία σύντομη συνέντευξη με τον διευθυντή, είπε ότι θα με προσλάβει άμεσα (ως εργάτη γενικών καθηκόντων) γιατί έχει κάτι κατά νου, ωστόσο δύο εβδομάδες μετά ούτε φωνή ούτε ακρόαση για τα δικαιολογητικά μου και το πότε ξεκινώ. Μπαίνω κάθε μέρα και παντού, ζητάνε οπωσδήποτε προϋπηρεσία (πολυετή), ή πτυχίο, ή δίπλωμα (που δεν έχω). Έχω ψάξει και για σεμινάρια και voucher με επιδότηση, για να βγάλω έστω λίγα χρήματα αποκτώντας μια νέα ικανότητα. Όσα είναι ακόμη ανοιχτά είναι 7-8 νομούς μακριά από εμένα, και ένα μάλιστα που απευθυνόταν σε ανέργους της ηλικίας μου απαιτούσε ως δικαιολογητικό "βεβαίωση εργασίας". Μα την Παναγία. Τι σκατά κάνω λάθος το κέρατό μου ; Δεν έχω κανένα θέμα να καθαρίζω κυριολεκτικά σκατά, ρωτάω παντού, οι μισοί δεν ξέρουν οι άλλοι μισοί κρατάνε θέσεις για δικούς τους, και τα προγράμματα το ΟΑΕΔ που περιλαμβάνουν την περιφέρεια μου βγαίνουν μία φορά κάθε τετράμηνο. Πλέον δεν ξέρω τι μου γίνεται. Ψυχολογικά είμαι σκατά, εκεί που είχα αρχίσει να βγαίνω δειλά δειλά (1-2 φορές το μήνα), τις έκοψα και αυτές. Κάνω μονίμως κρύα ντους χειμώνα καλοκαίρι για να μην στοιχίζω πολύ στο σπίτι, τώρα προσπαθώ να ελαττώσω και τις μερίδες μου. Δεν έχω ούτε την θέληση, ούτε τους στοιχειώδης πόρους να φύγω εξωτερικό. Τόσο δύσκολο είναι να κάνω νόμιμες σκατοδουλειές για ψίχουλα, έστω να μην γίνομαι βάρος στους άλλους ; Εκεί που νόμιζα ότι πάω να κάνω ένα μικρό βήμα μπροστά, τώρα νιώθω ότι έκανα πέντε πίσω.
