ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εκείνη τη στιγμή που είδα το χαμόγελό σου... εκείνη τη στιγμή που έβγαινα έξω με ένα περίεργο συναίσθημα χαράς και λύπης μαζί.. ένας άνθρωπος είχε φύγει απ'τη ζωή πριν μερικά λεπτά.. ένα ακόμα μάθημα είχε περαστεί για μένα.. μία δυσκολία λιγότερο σε όλη αυτή την ταλαιπωρία μου χρόνια και τον κόπο..και κάπου εκεί εσύ.. με ένα χαμόγελο..κι εγώ να θέλω να παγώσω την καρδιά μου.. ήθελα απλά να γίνω σαν την Έλσα στο παραμύθι της disney και να τρέξω να κρυφτώ σε ένα παγωμένο κάστρο, να προστατευτώ από όλο αυτό, να φύγει η ένταση, να φύγει όλο αυτό το συναίσθημα που νιώθω για σένα από τον πάγο, και οι σκέψεις με είχαν πνίξει, ότι η ζωή τελειώνει κάποια στιγμή, ότι δεν ξέρεις πότε θα είναι αυτή η στιγμή και ότι πρέπει να ζεις στο έπακρο, να αγαπάς, να εκτιμάς ότι έχεις, να θέλω να μείνω για πάντα σε αυτό το χαμόγελο, να νιώθω ότι μου δίνει ζωή για έναν άγνωστο και ίσως ηλίθιο λόγο αλλά αυτό νιώθω.. αυτό το χαμόγελο με έκανε να αγαπήσω τη σχολή, να προσπαθήσω σε αυτή αλλά και στη ζωή μου, μου έδωσε μια περίεργη ζωή και σήμερα ήθελα να στο πω αλλά δε μπορούσα.. απλά πάγωνα και αναζητούσα αυτό το παγωμένο κάστρο..δεν περίμενα ότι θα ήσουν εκεί..δεν ξέρω καν γιατί ήσουν εκεί,πιθανόν έδινες το μάθημα, Χρήστο δεν θα σε ξαναδώ ποτέ.. δε θα σου πω ποτέ όλα όσα νιώθω, αλλά θέλω πολύ να χαμογελάς.. να είσαι ευτυχισμένος τώρα που ζούμε ακόμα γιατί βλέπεις πως η ζωή τελειώνει είναι τόσο μικρή και σε αυτή δυστυχώς μπορείς να κάνεις κάποιες φορές μόνο συγκεκριμένα πράγματα.. δε μπορείς να είσαι ελεύθερος.. ας είσαι ευτυχισμένος κι εγώ πρέπει και θα παγώσω αυτό το χαμόγελο και τον λόγο που με κάνει να θέλω να το προστατέψω.. να είσαι καλά..