ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ναι έκλαψα. Ναι, μου έλειψες. Ναι , ταυτόχρονα ήθελα να σε βρω και να σε χαστουκίσω, και ταυτόχρονα να σε αγκαλιάσω. Άλλες φορές βυθίζομαι στο κενό και δε σκέφτομαι κάτι και είμαι μια χαρά, και άλλες γίνομαι πολύ ευαίσθητη και τρέχουν δάκρυα χωρίς να το θέλω. Άλλες φορές βάζω στην άκρη ΚΑΘΕ ίχνος εγωισμού και δικαιολογώ τα πάντα και άλλες φορές νιώθω θιγμένη και απορώ με εμένα πως ανέχτηκα πράγματα και θέλω να τα σπάσω όλα. Δεν ξέρω αν αυτό είναι έρωτας ή αν είναι ψευδαίσθηση έρωτα. Δεν ξέρω αν αυτό ηταν απλώς μια εμπειρία για να εξελιχθούμε και απλώς να χαθούμε για το υπόλοιπο της ζωής μας. Από τη μια είναι στενάχωρο, από την άλλη , λες έτσι είναι η ζωή. Το "στο τέλος θα είναι όλα καλά και αν δεν είναι όλα καλά δεν είναι το τέλος" δεν ξέρω αν τελικά ισχύει. Ίσως για να ξεπεράσεις κάποια άτομα να πρέπει να φτάσεις σε ένα σημείο που η ενθύμησή τους να μη σου γεννά κανένα αίσθημα, ούτε θετικό ούτε αρνητικό. Γιατί και τα δυο αυτά αισθήματα είναι δυο αντίθετες όψεις του ίδιου νομίσματος και εύκολα πας από το ένα στο άλλο. Να σε σκεφτώ χωρίς να νιώθω τίποτα τίποτα τίποτα; Αδύνατον!!!! Περαστικά σε όλους τους ερωτοχτυπημένους. Έχετε μια αγκαλιά συμπαράστασης από εμένα. Καλή συνέχεια σε όλους.