ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπον ειμαι 21 ετων και νιωθω την αναγκη να εχω μια παρεα οπως ολοι οι νεοι για να με καταλαβαινουν να τους καταλαβαινω να βγαινουμε εξω..Νιωθω πραγματικα οτι ειναι κριμα να καθονται νεοι ανθρωποι μονοι τους και να μην μοιραζονται ομορφες στιγμες μαζι..Φιλους ειχα αλλα ή δεν κρατησα επαφες ή χωριστηκαμε και χωρις να το καταλαβω ξαφνικα εμεινα μονη μου.Καμια φορα πληγωνομαι πολυ και μονο που το σκεφτομαι και αλλες φορες λεω στον εαυτο μου οτι αυτη η κατασταση με κανει δυνατοτερη και πιο ανεξαρτητη.Γινεται ομως ζωη χωρις φιλους?και αν ναι για ποσο?Πρεπει να το επιδιωξεις η να το αφησεις να προκυψει απο μονο του??