8.3.2013 | 00:37
Δεν είμαι πλέον τα όνειρα μου..
... αλλά οι εμμονές μου.Πότε την προσπέρασα ρε γαμώτο αυτή την λεπτή γραμμή που η ανύψωση που σου δίνει το κυνήγι ενός στόχου, έγινε μανία αυτοκαταπίεσης?Έναν στόχο είχα βάλει κι εγώ και τον πάλεψα όσο δεν πήγαινε. Κατάφερα πράγματα που ούτε που θα τα ονειρευόμουν ποτέ, όλα με προορισμό αυτόν τον στόχο. Στην πορεία έγιναν γνωριμίες και συμβάντα που με άλλαξαν (και με αλλάζουν) σαν άνθρωπο. Αλυσιδωτές αντιδράσεις που με άλλαξαν με τρόπους που ούτε και φανταζόμουν.Και κυρίως συνειδητοποίησα σήμερα (σαν μια προσωπική διαφώτιση) πως ούτε "νιώθω" πλέον, ούτε "βιώνω" συναισθήματα και καταστάσεις, όπως πριν 6 χρόνια. Κατάλαβα ότι όλες μου οι επιλογές και οι αντιδράσεις πλέον έχουν σαν γνώμονα τις νευρώσεις μου. Πότε έγινε αυτό; Πώς θα το σταματήσω;Τρομάζω!!
