ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο ερωτας, να ειναι ισως και ενα απο τους πολλους τροπους με τους οποιους θα μπορουσε να ερμηνευθει η ευτυχια. Ισως να τσακωνομασταν συχνα, χωρις λογο, ετσι επειδη ημασταν και οι δυο παθιασμενοι και υπερηφανοι, ισως να απομακρυνθηκαμε απο τους "φιλους", ισως να μην επρεπε να παω εκει, αλλα αλλου, ισως να μην επρεπε να χες κανει εκεινο, αλλα το αλλο. Τωρα, ναι, η ζωη μου ειναι ισως και πιο "ενδιαφερουσα", γνωριζω κοσμο, γυναικες, συναναστρεφομαι με περισσοτερους ανθρωπους. Βγαινω περισσοτερο κ.α. Για να επικοινωνησω μαζι σου, πρεπει να γινει θαυμα, ειτε εισαι με την/τον ταδε η το ενα η το αλλο,με αποφευγεις, μιλαμε σαν ειμαστε φιλοι, γνωστοι. Παλια τα λεγαμε ολα, πλεον δεν μπορουμε, η συμπεριφορα μας εντελως μηχανικη, ενα ψευτικο γελοιο αμηχανιας και στα προσωπα των δυο. Τα ματια ομως, καρφωμενα τα δικα σου στα δικα μου και τον αντιθετο. Ξερω ομως τι λενε τα ματια σου, δεν εσβησε αυτο που ηταν μεσα. Το βλεπω ακομα. Δυνατοτερο. Εχω ενα κενο μεσα μου ομως, παρα ολα τα "καλα", ενα κενο που μονο εσυ μπορεις να το γεμισεις. Δυστυχως ετσι οπως ηρθαν τα πραμμα, δεν μπορω να σου ζητησω να βγουμε η οτιδηποτε... Ειμαστε φιλοι, οπως μου εδωσες και το χερι σου. Αστειο πως γιναμε ξενοι σε λιγες μερες. Δεν ξεεω που θα καταληξει αυτο. Ο χρονος ηθε να μας βοηθησει.