ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με αφορμή την εξομολόγηση για την κοπέλα που προβληματίζεται αν ο 45χρονος συνάδελφός της την πλησιάζει ερωτικα. Στην προηγούμενη δουλειά που ήμουν (τότε 26χρονων) ήταν ένας παντρεμένος αρκετά μεγαλύτερος από διπλανο γραφείο που άρχισε να με ενοχλεί. Πότε δεν ήμουν προκλητική με το ντύσιμο απεναντίας με λες και συντηρητικούρα. Ούτε η συμπεριφορά μου δίνει θάρρος. Τυπικά και ευγενικά απέναντι σε όλους τίποτε παραπάνω. Όμορφη δε με λες μάλλον συνηθισμένη και γενικά δεν περπατώ και τρίζουν τα πεζοδρομια όπως ακούμε να λένε.(Τα λέω όλα αυτά για να καταλάβετε πως δεν έχει να κάνει πάντα με το ποσο πας γυρεύοντας ). Ο συγκεκριμένος στην αρχή έλεγε προστυχιες στον άλλον κυριο που δουλεύαμε μαζί. Εκείνος του το κοβε γιατί ήταν άλλης οπτικής (της εκκλησιας) και σεβόταν γενικά. Ο τύπος συνέχιζε να πετάει σποντες και μια μέρα ηρθε στο γραφείο λέγοντάς προστυχιες για μενα... μου ανεβηκε το αιμα στο κεφάλι. Με έβλεπε τόσο καιρό πως κάνω ότι δεν ακούω....Πόσο ειχε σκοπό να το τραβήξει αφού έβλεπε ότι δεν με ενδιαφέρει να ασχοληθώ?Πήγα στον προϊστάμενο... Την άλλη μέρα ο γαμπρός έκανε πάλι βόλτα στο δικό μας γραφείο κι εκεί τον τσακωσε τ αφεντικό... Τον φωναξε έξω... Δεν ξέρω τι του είπε αλλά από την επόμενη στιγμή οπότε με έβλεπε εβριζε... Τι έπρεπε να κάνω? Να κάτσω να με πηδήξει για να μην γίνει θέμα?Τι με νοιάζει αν είχε λεφτά (ειχε και κατάστημα εκτος απο αυτη τη δουλεια)η ότι άλλο? Για δουλειά πήγα Όχι για να βρω χορηγό. Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως αν η γυναίκα θέλει τότε δίνει και το ανάλογο θάρρος ..Όχι όμως όλες...Τις έχετε βγάλει τσουλες κι αυτό με ενοχλεί. Δεν το παίζω ενάρετος γυνη και ηθικολόγος με νοιάζει να μην διαβάζω συνέχεια εδώ μέσα για γυναίκες πατσαβουρες και άντρες που τους φέρονται έτσι επειδή το αξίζουν. Ε όχι ρε παιδιά.