ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι ενέργειές σου ήταν τόσο μεγάλο σοκ για μένα! Αλλά και οποιοσδήποτε άλλος θα είχε ταρακουνηθεί. Ήξερες πως είμαι πολύ ευαίσθητη. Το είχες καταλάβει. Έπρεπε να δράσεις με βάση την προσωπικότητά μου. Δεν είμαι χοντρόπετση, τι να κάνουμε. Όταν κάνεις κάτι, δεν σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου, υπολογίζεις και τους άλλους. Κι έπειτα, όλα αυτά τα χρόνια! Όλος αυτός ο πόνος! Τον έβλεπες αλλά μάλλον θεωρούσες ότι υποκρίνομαι. Εγώ όμως εύχομαι μόνο να μην γυρίσουν ποτέ τα χρόνια που πέρασαν και δεν μπορώ να μην θρηνώ για τα χαμένα νεανικά μου χρόνια. Τα χρόνια της πρώτης νεότητας. Δεν είναι ότι γέρασα αλλά δεν είμαι πια και 20. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορούσες να στείλεις ένα μήνυμα όλες αυτές τις φορές που σε έψαχνα και ένιωθα μόνη και ευάλωτη με όλα αυτά τα γεγονότα. Άφησες να με ειρωνεύονται, να γελάνε εις βάρος μου, να βγάζουν τη χολή τους πάνω μου. Άφησες να με κρίνουν με κακία. Και τι να το κάνω που σχεδόν ποτέ δεν με έκρινες άσχημα; Αφού δεν μου μιλούσες καν και αφού άφηνες τους άλλους να με κατακρίνουν με το χειρότερο τρόπο. Άνθρωποι κακεντρεχείς, που δεν μπορούν να ανεχθούν τη χαρά του άλλου. Δεν τους μισώ όμως, αν και θα μπορούσα. Στενοχωριέμαι γι' αυτούς, πόσο μικροί άνθρωποι σε έναν τόσο μεγάλο κόσμο! Ανίκανοι για ευτυχία. Κρίμα. Ποτέ δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να πληγώσω έναν ξένο άνθρωπο, για να νιώσω καλύτερα εγώ. Ναι, έκανα πολλά λάθη, αλλά τίποτα δεν έκανα από κακία. Και δεν πλήγωσα κάποιον άλλον. Παρά μόνο τον εαυτό μου. Ίσως κι εσένα. Αλλά και οι δυο πληγώσαμε ο ένας τον άλλον. Και υπάρχει διαφορά. Εμείς είχαμε προσωπικές υποθέσεις. Όλοι αυτοί οι άσχετοι, μόνο από κακία θα μπορούσαν να κάνουν ό,τι έκαναν. Δεν τους είχα πειράξει. Ήταν απλά μικροί.