ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τόσα φιλιά....τόσες αγκαλιές....μα εκείνο το φιλί ...εκεινο που δεν μπορούσαμε να αγκαλιαστούμε...δεν μπορούσαμε να πουμε αντίο όπως θέλαμε,τα χέρια μας ήταν δεμένα ...εκεινο το φιλι.Πέρασαν δύο μήνες,ακομα το νιώθω να με καίει.Αν γύριζα τον χρόνο πίσω δεν θα στο έδινα....Με βασανιζει.Καθε πρωι μου παίρνει λίγα λεπτα να τα θυμηθώ ολα και να βάλω τα κλάματα.Και οι δύο φυλακισμένοι...το σώμα σου και η ψυχή μου,μα εγώ θα περιμένω..Δέν τελειώσαμε μωρό μου....απλα θα αρχίσουμε ξανά.Μην φοβάσαι.Μην σκέφτεσαι πως θα έπρεπε να είχαν γίνει τα πράγματαΜην σκέφτεσαι οτι με άφησες μόνη μουΣκέψου πως θα αναπληρώσεις τον χαμένο χρονο,Ειτε μόνος σου ειτε μαζι μου..Δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα....Μου είχες πει δεν θα με αφήσεις...Εσυ διάλεξες αυτή τη ζωή....και σε κέρδισε.Μας κέρδισε...Ζεις μακρια ,μα μέσα μουΔεν θα σου πω οτι σε αγαπώ.Δεν εχει νοημα...Ξερω οτι και εγω ζω μέσα σου...Ας αρκεστουμε σε αυτομονο για τωρα....