7.6.2016 | 18:59
Δεν ήσουν ούτε εδώ ή δε με κατάλαβες
Νόμισα ότι σε βρήκα εδώ κι ας ήταν χίμαιρες και δράκοι (όχι του χρώματος που θα ήθελα δυστυχώς). Και πάλι ίσως κάποτε πέσει το μάτι σου τυχαία και καταλάβεις πως πέρασα από εδώ, σε αναζήτησα με το δειλό μου τρόπο, το μυστικό μου τρόπο.Δε με νοιάζει που είσαι μαζί του αρκεί να είσαι ευτυχισμένη και να σε στηρίζει με όποιο τρόπο σε εκφράζει.Και είναι χαζό ξέρω αλλά θυμάσαι που μου είχες πει κάποτε να μου δώσεις ένα συρτάρι να βάλω δυο ρούχα να το έχω δικό μου; Με φόβιζε η σκέψη και δε με φοβίζει πια. Θες κι άλλο χαζό; Όλα αυτά που σε χαλάρωναν και με εκνευρίζανε που τα έκανες στο χρόνο μας δε με εκνευρίζουν καθόλου τελικά. Δεν το ωραιοποιώ, δε σε θεοποιώ αλλά κατάλαβα κάτι για τις συνήθειες και την αδυναμία μου εγώ να χαλαρώσω μαζί σου, στο χώρο σου μην παραδεθώ.Το αφήνω εδώ. Μου λείπετε και θα ήθελα ένα βράδυ να ήμασταν πάλι οι τρεις μας εσύ να κοιτούσες το υπερπέραν κι εμείς να χαζεύαμε δράκους στο ταβάνι.