ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ότι μάλλον είμαι αντικοινωνικη. Είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να πιάσει κουβέντα και με τη μύγα. Παρολαυτα παρότι έχω κάποιες σταθερές φιλίες απ το σχολείο, δεν έχω την ανάγκη να τους δω. Παροτι χαίρομαι που υπάρχουν, βαριέμαι τις βίντεοκλησεις και τα συναφη. Βαριέμαι να μιλάω στο τηλέφωνο. Προτιμώ τα μηνύματα μόνο.Μένω με το αγόρι μου και περνάω καλά. Το πρόβλημα που εντοπίζω είναι ότι όσο έχει κρατήσει η καραντινα, δεν έχω πιεστει καθόλου απ την άποψη ότι δεν βγαίνω. Δε μου λείπει καθόλου, δεν νιώθω κενό. Είναι φυσιολογικό τώρα αυτό;; Να σημειώσω ότι εργάζομαι απ το σπίτι και αναγκάζομαι να βγαίνω μέσα στην εβδομάδα και να βοηθάω την οικογένεια μου, καθώς υπάρχει πρόβλημα υγείας στην οικογένεια.Και να σημειώσω επίσης προ καραντίνας ημουν μόνιμα έξω (υποχρεώσεις, φίλοι, δουλειά)