ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μπορω δεν γίνεται. Ο μπαμπάς μου είναι άνεργος και από οταν έγινε αυτό γέρασε πριν την ώρα του.Δεν βγαινει και δεν παει πουθενα 50 χρονών άνθρωπος. Εγω σπουδάζω σε άλλη πόλη οπότε δεν τους βλέπω πολύ αλλά όποτε γυρίζω ζω ένα μαρτύριο Είμαι 20 χρονών και είμαστε πολύτεκνοι οπότε είμαι αναγκασμενη να εχω το ιδιο δωμάτιο με 2 ακόμα παιδιά. Δεν μπορώ άλλο έχουμε 10 χρόνια διαφορά μεταξύ μας και τσακωνόμαστε συνέχεια απο το ότι η καθε μια εχει παντου τα πραγματα της στο δωματιο μέχρι το ότι τα άλλα 2 μιλάνε μεταξύ τους και εγώ θελω να δω καμιά ταινία και όσο και αν βάλω ακουστικά ακούγονται..Το χειρότερο είναι που δεν με αφήνουν να βγαίνω!!!!!! Ήρθα στη πόλη μου την παρασκευή όπου ειχα γενεθλια και βγήκα 9-12, το σάββατο 8-5 αλλα στις 12 με πήραν και με βριζαν να γυρισω σπιτι το πολυ στις 1,5 , χτες βγήκα 9-12 και σήμερα απο τις 8 μέχρι τις 1 και τους πήρα να τους πω οτι θα κατσω άλλη μια ώρα έξω και άρχισαν να με βρίζουν και μου λεγανε θες να πεθανουμε και εμεις κοιμομαστε και εσυ εισαι ολο βολτα 4 μερες τωρα. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ. Όλοι οι φίλοι μου ήταν έξω, αναγκάστηκε ο φίλος μου να με φέρει σπίτι και μετά να παει να τους ξανα βρει :'( εχω φτάσει 20 δηλαδή πόσο θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση έχω κουραστεί. Και δεν εχω καμιά υποστήριξη ο αδερφός μου δίνει πανελλήνιες και δεν βγαίνει και αυτός καθόλου ποτέ, αν δεν διαβάζει θα κάθετε να παίζει. Δεν μπορώ άλλο να τους γράφω νιώθω άσχημα που με περιμένουν να γυρίσω αλλά δεν μπορώ και το να γυρίζω κάθε φορά και να ακούω βρισίδια. Δεν είναι λέει το σπίτι τουρισμός. Το απόγευμα που είπα ότι φεύγω μου λενε πάλι; τους λεω 5 ώρες έπαιζα στον υπολογσιτή πόσο άλλο να κάτσω μέσα όλος ο κόσμος έξω είναι και μου λενε εμείς τι κάνουμε? εδω για ύπνο θα πάμε (στις 7 το απόγευμα!!!) κάτσε να κάνεις καμιά δουλειά και πήγαινε και εσύ στο κρεβάτι σου. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ για υπηρέτρια με θέλουν. Το σπίτι είναι ένα χάλι έλειπα 1,5 μήνα και βρήκα σχεδόν τα μισά και παρπαπάνω πράγματα λες και έλειπα 2 μέρες. Δεν μαζεύουν τίποτα δεν κάνουν καμιά δουλειά και κοιμούνται όλη μέρα. Θελω να βγαίνω δεν μπορώ άλλο θέλω να βλέπω τον φίλο μου έλεος, αν δεν τον βλέπω τωρα που είμαι στη πόλη μου πότε θα τον δω.