ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 1ο ετος σε μια σχολη που μαρεσει. Αλλα ο λογος που γραφω ειναι το γεγονος οτι δε μπορω να συγκεντρωθω στο διαβασμα. Σε λιγες μερες δινω το 1ο μαθημα και δεν εχω βγαλει ουσιαστικη υλη. Γενικα ειμαι ατομο της τελευταιας στιγμης, αλλα ακομη και τωρα συνεχεια βρισκω αφορμες να απασχολησω το μυαλο μου με αλλα πραγματα. Δε μπορω να καταλαβω γιατι μου συμβαινει αυτο...Ισως ειναι το 1ο ετος, ισως το γεγονος οτι για 1η φορα νιωθω οτι εχω τον ελενχο να κανω οτι θελω χωρις να χρειαζεται να δινω λογαριασμο......Απο την αλλη πλευρα νιωθω οτι θα επρεπε να ειμαι πιο υπευθυνη στο συγκεκριμενο θεμα, αφου δεν εχω και πολλες υποχρεωσεις περα απο αυτην. Ακομη και η σκεψη της αποτυχιας, η σκεψη οτι δε θα καταφερω να περασω κανενα μαθημα δεν καταφερνει να με παρακινησει, οπως συνεβαινε στο παρελθον.... Πιο πολυ σκεφτομαι την αντιδραση και απογοητευση των δικων μου οταν θα μαθουν για τα αποτελεσματα (μιας και δεν ειμαι οικονομικα ανεξαρτητη, εχουν το δικαιωμα να κανουν το "κυρηγμα") , παρα για τη δικη μου ψυχολογια για την επικειμενη αποτυχια μου...Αν συγκεντρωθω αυτες τις μερες και ασχολουμε ολη μερα με το διαβασμα, ισως να καταφερω κατι...αλλα δεν εχω βρει ακομη τον τροπο...!