ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

με το αντικείμενο του πόθου μου. Γιατί αυτός να μπορεί να καρφώνεται με άνεση και εγώ όχι??? Δεν έχω καταφέρει να τον κοιτάξω κατάματα πάνω από δύο δευτερόλεπτα ποτέ.τοσο ανασφαλής πια; Με το που συναντιούνται τα βλέμματα μας χαμηλώνω το κεφάλι ντροπαλα ενώ η καρδιά μόυ είναι έτοιμη να βγεί απ το σώμα μόυ και νιώθω να τρέμω ολόκληρη μέχρι να απομακρυνθεί. Δεν αντέχω άλλο να μην μπορώ να το διαχειριστω με έχει κουράσει αυτό.θελω να κάνω παιχνίδι και η συστολή δεν με αφήνει. Ποιος ξέρει πως θα το βλέπει εκείνος όλο αυτό. Θα ξενερώνει; Μήπως νομίζει ότι τόν αποφεύγω; Ουφφ..