9.9.2016 | 00:29
Δεν μπορώ να σε αλλάξω ή να σε κάνω να έρθεις.
Δεν μπορώ να σε πείσω να μου χαρίσεις λουλούδια στα γενέθλιά μου και από τις τόσες φορές που σε έχω παρακαλέσει να με πάρεις αγκαλιά και δεν το έκανες, η αγκαλιά σου δε μοιάζει πια και τόσο "ασφαλές" μέρος για μένα. Δεν μπορεί να είναι σπίτι σου εκεί που δεν είσαι καλοδεχούμενος, εκεί που δε σε περιμένουν στην πόρτα με φρεσκοασβεστωμένο τον τοίχο και από μέσα να έρχεται η μυρωδιά της φρεσκοψημένης τυρόπιτας. Όχι, εκεί που χτυπάς τα κουδούνια και κανείς δε σου ανοίγει ή σου ανοίγει βαριεστημένα ή σου ανοίγει μόνο όταν είσαι "καλό παιδί", δεν είναι σπίτι σου. Σπίτι σου είναι εκεί που όταν έχουν περάσει τα μεσάνυχτα ενώ ο μπαμπάς σου σου είπε να γυρίσεις στις δέκα, η μάνα σου είναι ήδη στους δρόμους και σε ψάχνει, όχι εκεί που σου κλείνουν την πόρτα για να κοιμηθείς στα παγκάκια, επειδή "παράκουσες". Εκεί δεν είναι σπίτι σου όταν είσαι μικρός και δεν πρέπει να είναι και όταν γίνεσαι μεγάλος. Δεν μπορώ να σε κάνω να μ αγαπήσεις παραπάνω. Ούτε μπορώ ν αρκεστώ σ αυτό. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που με αγαπούν όσο θέλω και ξέρω ότι μπορώ να αγαπηθώ τόσο. Ναι, εδώ μιλάμε για οικογένεια. Αλλά οικογένεια θέλω κι εγώ να φτιάξω. Μπορώ μόνο να αρχίσω να ζω στο εδώ και τώρα και σε αυτό που έχω. Σύντροφο δεν έχω. Ποτέ δεν υπήρξες σύντροφός μου. Η ζωή μπορεί να είναι όμορφη και χωρίς έρωτα. Υπάρχουν τόσες άλλες χαρές και ομορφιές. Μακάρι να γίνεις σύντροφός μου. Μακάρι να με αγαπήσεις παραπάνω. Μακάρι να έρθεις και να φτιάξουμε την ευτυχία μας. Όσο όμως δε θες να το κάνεις, είμαι ο μοναδικός εργάτης σ' αυτό το οικοδόμημα. Και πρέπει να αναλάβω και τις βαριές δουλειές. Ποιός είπε πως οι γυναίκες δεν μπορούν να φτιάξουν λάσπη και να κουβαλήσουν τούβλα;