27.5.2012 | 16:45
δεν μπορω να στο πω αλλα θα θελα τοσο πολυ να το ακουσεις...
παει σχεδον ενας μηνας απο τοτε που σε ειδα και ομως σε σκεφτομαι συνεχεια. βαζεις μια απλη ταμπελα και μας ονομαζεις "φιλους" και νομιζεις πως ξεκαθαρισες τα παντα. ομως ακομα θυμαμαι τον τροπο που με κοιτουσες και το πως σκαλωνες καθε φορα που σε κοιτουσα στα ματια. μου ειπες για την "καινουρια" λες και πραγματικα με ενοιαζε να μαθω! γιατι? αληθεια προσπαθησα πολυ να πιστεψω πως ολο αυτο δεν ειναι εγωισμος μα δεν μπορω να του δωσω αλλο ονομα. μου μιλας οταν με θυμασαι, περιμενεις απαντηση γιατι (οχι αδικα) πιστευεις οτι παντα ειμαι εκει. δεν ειναι ετσι.το να ειναι ο αλλος εκει για σενα δεν σημαινει οτι ειναι μαλακας και τον κανεις ο,τι θελεις... μακαρι να ξυπνουσα αυριο το πρωι και να μη θυμομουν ποιος εισαι!