ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.3.2012 | 15:00

Δεν μπορω να ξεχασω με τιποτα?

Ερωτευθηκαμε οταν ακομα πηγαιναμε σχολειο.. Ειμασταν δυο χρονια μαζι ωσπου ενα πρωινο σηκωθηκε και εφυγε, ή οπως θα λεει η ιδια, την εδιωξα. Οκ σκεφτηκα μιας και δεν θελω να πιεζω τους αλλους, ας κανει οτι θελει λεω, ξερω οτι την αγαπησα, ξερω οτι με αγαπησε, καθε μερα μαζι, μαλλον βαρεθηκαμε σκεφτηκα.Θυμαμαι εφυγε με νευρα σαν να ειχαμε πλακωθει (μαλλον ειχαμε πλακωθει) βροντηξε και την πορτα, Απο τοτε κλεινω παντα σιγα τις πορτες για να μην μου ρχεται στο μυαλο ο ηχος αυτος.Λοιπον αφησα τον καιρο να κυλισει οπως γουσταρει, προσπαθησα να μην την σκεφτομαι, προσπαθησα να μην την βλεπω, προσπαθησα να σβησω την εικονα της απο το μυαλο μου, και σκεφτηκα πως αν εξαφανιζομουν θα εσβηνε και η εικονα μου απο το μυαλο της. Τιποτα! Ειχαμε αρκετα κοινα και δυστυχως (η ευτυχως?), κοινους φιλους, κοινα μερη και οταν ενιωθα πως ειμαι καλα και πως καλυτερα θα ηταν να προχωρήσω με αλλη, εμφανιζοταν μπροστα μου απο το πουθενα και με γυρνουσε στα παλια αθελα της βεβαια. Περιεργη φαση που λετε γιατι ηταν αδυνατο να χαθουμε με τους κοινους γνωστους που μπλεξαμε. Ετσι λοιπον την δεχτηκα σαν αλλο ενα ατομο της παρεας και δεν υπηρχε κανενα προβλημα, εκτος του ασημαντου οτι μολις την αντικριζα ο νους μου ταξιδευε, εφευγε. Και καπως ετσι νομιζω τρελαθηκα, δηλαδη φουντωσα παλι και μεσα μου ημουν (και ειμαι?) σιγουρος οτι αυτη ειναι το τυπακι μου. Δεν μπορω να καταλαβω αν νιωθει ακομα τιποτα για μενα, δεν μπορω να μαθω πως με βλεπει, και πλεον δεν εχουμε ουτε κοινες παρεες αν και συναντιομαστε μια στο τοσο, αφου το τυπικο ειναι οι φιλοι να τα λενε που και που.. Μετα τον χωρισμο σταματησαμε να ανοιγομαστε ο ενας στον αλλον και ουτε μπορω να της μιλισω οπως νιωθω, ουτε εκεινη μπορει..Ειναι παιχνιδια του μυαλου αυτα; Γιατι ειναι τραγικη η κατασταση μου, εχω αναγκη μια συντροφο (εκεινη) και δεν ξερω τι να κανω, εκτος απο το να τα φτιαξω με αλλη για να ξεχασω. Και αυτο δεν μπορω να το κανω, γιατι δεν μπορω να ξεχασω! ΤΡΑΓΙΚΟΣ.ευχαριστω οσους με διαβασαν, δεν θελω συμβουλες, ξερω οτι την αγαπαωνα 'σται καλα και συγγνωμη για το σεντόνι
 
 
 
 
Scroll to top icon