ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

με εμένα.Σήμερα το μεσημέρι στην αγορά της Καλλιθέας πέρναγα το δρόμο και σε ένα πεζουλάκι κάθονταν μία γιαγιά και ζήταγε βοήθεια...Δεν έμοιαζε για άστεγη ,ήταν καθαρή και κρατούσε το καροτσάκι της ,αυτό που βάζουμε τα ψώνια και με κοίταξε και μου φώναξε "Κορίτσι ,κορίτσι βοήθησε με σε παρακαλώ" δεν ήξερα τι να πω ,η στιγμή χάθηκε και έτσι αποφάσισα να προχωρήσω με το βάρος στην συνείδηση μου.Δεν τι βοήθησα και τώρα αυτοτιμωρούμε για τις δικές μου υπεκφυγές και ''ασφάλειες του κώλου''..Το χειρότερο απο όλα ήταν πως ΔΕΝ ΈΜΟΙΑΖΕ ΓΙΑ ΑΣΤΕΓΗ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΓΙΑΓΙΑ ,ΠΟΥ ΑΝ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΟΥΣΑ ΤΥΧΑΙΑ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ''ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΓΙΑΓΙΑ ΠΟΥ ΨΩΝΙΖΕΙ''.Τι γίνεται ρε γαμώτο μου που σκατά πάμε ?Τι θα κάνει άραγε τώρα αυτή η γυναίκα που θα μπορούσε να ήταν η γιαγιά του καθένα?Πως ξεπουλώ έτσι τον αλτρουρισμό μου ,που τόσο πολύ θέλω να πιστέυω πως έχω...