ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι στιγμές που ανοίγω την σελίδα και προσπαθώ να εκφράσω με λόγια αυτό που σκέφτομαι και αισθάνομαι μέσα μου αλλά δεν μπορώ...Το μόνο που ξέρω είναι ότι είναι κάτι το αρνητικό και σίγουρα στενάχωρο, αλλά δεν μπορώ να το ορίσω...Και πώς να αντιμετωπίσω κάτι όταν δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω αγαπητοί μου;Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν ομολογουμένως δύσκολα: Ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, ένας θάνατος μιας καλής φίλης. Νομίζω στο συνειδητό κομμάτι του είναι με κάπως τα ξεπέρασα, αλλά βαθιά μέσα μου ακόμη ταλαιπωρούμαι και βασανίζομαι. Αλλά και πάλι νομίζω πως αυτό δεν είναι το πρόβλημα μου...Παρόλαυτα τα τελευταία δύο έτη είχαν επίσης πολλές ευχάριστες στιγμές! Erasmus πρακτική, αρκετά ταξίδια με φίλους, τελείωσα την σχολή με καλό βαθμό και γνώρισα σε μεγάλο βαθμό τον εαυτό μου.Αλλά ξεφεύγουμε, αγαπητοί μου, από το θέμα μας.Το θέμα είναι αυτή η διαρκής θλίψη αγνώστου προελεύσεως και μια αίσθηση ότι κάτι λείπει...Έχετε καμιά ιδέα λοιπόν φίλοι μου;;