30.3.2017 | 01:01
Δεν πόνεσα τόσο απο την εγχείρηση, αλλα απο την αδιαφορία του πατερα που δεν μου στάθηκε ουτε σε αυτό.
Βλέπω πόσο ενδιαφερόμαστε εμείς για το αν κάποιος βρίσκεται στο νοσοκομείο ακόμα και άγνωστος να είναι. Αυτό ειναι πολυ σπουδαίο να ευχόμαστε ακόμα και για κάποιο άγνωστο σε εμάς να γίνει καλά. Έχω να εξομολογηθώ ομως κάτι‼ Βρίσκομουν στο νοσοκομείο για αφαίρεση ωοθήκης. Δεν ήρθε κανένας να με δει εκτός από την μητέρα μου. Ο πατέρας μου προτίμησε να ασχοληθεί με... τις έρευνές του και φυσικά δεν βοήθησαν ούτε οικονομικά αλλα ούτε και ηθικά. Όταν ζήτησε να του στείλω μια φωτογραφία με ΜΜS μου είπε "Σαν νεκρή έγινες" ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΛΥΠΗΘΗΚΕ... Και τα αδέλφια του το ίδιο. Με θεωρούν ξένη επειδή χώρισε η μάνα μου μαζι του... Με λυπάμαι ώρες-ώρες που δεν είχα υποστήριξη ούτε στο νοσοκομείο. Αυτό με πόνεσε πιο πολύ. Οι πληγές του σώματος δεν ειναι τίποτα μπροστά σε αυτές της ψυχής :(
