ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα έχει γενέθλια η κολλητή μου. Της έστειλα για χρόνια πολλά και μου είπε πως αύριο θα μας κέρασει πίτσα στο σπίτι της και να πάω. Μού το είπε πολλές φορές και περιμένει απάντηση. Είπε ότι κανόνισε αύριο κι όχι σήμερα γιατί ξέρει ότι σήμερα είναι του Σταυρού και νηστεύω κι από λάδι και θέλει να φάω κι εγώ, αν και θα μπορούσα να πιω απλά ένα χυμό. Η γλυκούλα μου μού στέλνει εδώ και καιρό να βγούμε, μού λέει ότι δεν θα πάμε σε καφετέρια γιατί ξέρει ότι φοβάμαι λόγω του κορονοϊού και μου ζητάει απλώς να πάμε να περπατήσουμε. Όταν κάναμε βιντεοκλήση με κοιτούσε με παράπονο ανάμεικτο με χαρά και έλεγε "Αχ πόσο καιρό έχω να σε δω" και χαμογελούσε. Δε θέλω να την αγνοώ και να φέρομαι σαν γαϊδούρα, μού ζητάει τόσο καιρό να βγούμε να με δει κι εγώ συστηματικά την αγνοώ. Την αγαπάω πραγματικά την κολλητή μου, αλλά λίγο ο φόβος μου για την πανδημία, λίγο που αρχίζει και με πιάνει πάλι η αντικοινωνικότητά μου και οι τάσεις απομόνωσης, δε βρεθήκαμε τόσο καιρό. Αυτή όμως άλλαξε τη μέρα που θα κάνει ουσιαστικά τα γενέθλιά της για να μπορώ να φάω κι εγώ. Πρέπει να πάω και θέλω να πάω, μού έχει λείψει τρομερά άλλωστε. Πρέπει να παλέψω με αυτές τις κακές συνήθεις που αρχίζουν να με πιάνουν πάλι. Θα βάλω τη μάσκα μου, θα της διαλέξω ένα ωραίο δώρο και θα πάω.