ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε είδα στο Τράμ, απο Φάληρο, για Σύνταγμα. Λυπημένος, σκεφτικός, κάτι σε βασάνιζε. Η μητέρα σου μόλις είχε επιστρέψει (αργά, ελπίζω οχι απο τη δουλειά), εσύ στο τηλέφωνο μιλούσες νευρικά με τον πατέρα σου. Δεν σε αναζητώ. Οχι. Απλά άγνωστε φίλε, υπήρξα δέκτης μιας αδιόρατης αλλα τόσο έντονης θλίψης. Δε ξέρω αν ειναι οικογενειακά προβλήματα, επαγγελματικά, οικονομικά, υγείας, δυσεπίλυτα ή κι αδύνατα, αλλα κάποιου είδους τέλμα βάραινε του ώμους σου και όλη σου η απογοήτευση αποτυπωνόταν τόσο εμφατικά στη στάση του σώματος σου, καθισμένος στη θέση του τραμ, με τα μάτια βουτηγμένα στη θλίψη... Δεν ξέρω αν είσαι εγκλωβισμένος και ίσως όμηρος της Αγίας ελληνικής οικογένειας. Δε ξέρω αν είχες άλλα όνειρα, κι αλλιώς τα έφερε η ζωή. Δε ξέρω γιατι με άγγιξε τόσο η απογοήτευση που εξέπεμπες με τα μάτια, το σώμα, αλλα ήσουν τοσο ισχυρός πομπός .. τόσο που σε κοίταξα 2, 3 φορές και τοσο για να θέλω να σου γράφω αυτο το μήνυμα. Να ξέρεις πως για σένα, και για όσους σαν εσένα εκει έξω ... εύχομαι ΟΛΑ να πάνε καλύτερα. Σύντομα να έρθουν αλλαγές, ο,τι προσδοκάς, ο,τι μπορεί να σε κάνει να λάμψεις απο ευτυχία. Να χαθεί ή έστω να μετριαστεί αυτη η λύπη και να έχεις λόγους πολλούς να είσαι ευτυχής κι αισιόδοξος. Κι εσυ κι όλοι μας. Το εύχομαι φίλε. Πέρασα κι έγω δύσκολα τα τελευταία 3 χρόνια και ξέρω να αναγνωρίζω αυτα τα βλέματα κι αυτο το βάρος που πέφτει σα σκία ... Αλλα μπορούν όλα να αλλάξουν. Να το γυρίσεις το παιχνίδι. Το έχω δεί να συμβαινεί. Πίστη, δύναμη και αγώνας χρειάζεται (και τύχη) να γίνει η υπέρβαση κι η πολυθρύλητη φυγή προς τα εμπρός. Και τόλμη. Αν μπορείς ΑΛΛΑΞΕ το. Τώρα. Αύριο. Σε κανένα δεν άξιζει ενα καλοκαιριάτικο βράδυ να κουβαλά τόση κούραση ψυχική και μάλιστα ενας νέος άνθρωπος. Καλη τύχη παιδιά! Πηγή: www.lifo.gr