ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έκανα τα χαρτάκια μου για το τμήμα μετάφρασης σε ένα δημόσιο ΙΕΚ στην Πυλαία. Πήγα, έκανα την εγγραφή και ξεκίνησα να ψάχνω σπίτι. Όλα ήταν ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ, χωρίς έπιπλα και αρκετά μεγάλα. Σχεδόν κανένα φοιτητικό σπιτάκι (Όσα υπήρχαν, τα είχαν νοικιάσει οι δευτεροετείς φοιτητές γιατί ήξεραν που και πως να ψάξουν. Ήταν σίγουρο οτι θα δημιουργηθεί το τμήμα τους και θα μείνουν εκεί).Η Πυλαία είναι απίστευτα ακριβή περιοχή και το γνώριζα αλλά πως βάζεις ένα ΔΗΜΟΣΙΟ ΙΕΚ εκεί; Τα δημόσια ιεκ συνήθως τα επιλέγουν τα παιδιά που δεν έχουν για μπαμπά έναν πλούσιο επιχειρηματία. Αν είχαμε τόσα λεφτά θα πήγαινα σε πανεπιστήμιο στο εξωτερικό, όχι σε δημόσιο ιεκ! Κοινή λογική είναι ρε παιδιά.!!!Τέλος πάντων, βρήκα μεσίτες, έψαξαν και μου βρήκαν κάτι σπιτάκια στην άλλη άκρη της περιοχής. Πόρτα ασφαλείας με κενό από κάτω, ερημικό συγκρότημα με θέα το δάσος, σάπια έπιπλα, μπάνιο που μοιάζει με σπιτάκι σκύλου και ήθελαν 200 ευρώ. 6-8 τετράγωνα η στάση μέσα από στενά για να κάνω ένα 20λεπτο να φτάσω ή και παραπάνω.Να σημειώσω πως τότε έδινα 2 πτυχία αγγλικών, εργαζόμουν και δεν υπήρχε χρόνος για να μένω κέντρο Θεσσαλονίκης και να πηγαινοέρχομαι. Ήθελα ένα σπιτάκι κοντά στο ιεκ για να κάνω ελάχιστο χρόνο και να επιστρέφω σπίτι στις υποχρεώσεις μου. Τελικά βρήκα ένα σπίτι που ήθελε 300 ευρώ έξτρα το ρεύμα, το αέριο, τα κοινόχρηστα και το νερό. Δεν είχε έπιπλα, κουρτίνες, κρεβάτι, ούτε ηλεκτρικές συσκευές. Δηλαδή έπρεπε να αγοράσω τα πάντα για να μπορώ να κοιμάμαι και να μαγειρεύω. 600 ευρώ τον μήνα δεν θα έφταναν. Κοινή λογική θέλει παιδιά. Φοιτήτρια ήμουν, να σπουδάσω ήθελα, όχι να πληρώνω τα μαλλιοκέφαλά μου. Τελικά έμεινα σπίτι μου αλλά ακόμη θέλω να σπουδάσω!!!