ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ιστορία μου ξεκινάει ως εξής. Πριν οχτώ περίπου χρόνια ερχόμενη για σπουδές στη Θεσσαλονίκη,μέσω του κολλητού μου γνώρισα έναν φίλο του ο οποίος από τότε μου άρεσε αλλά είχαμε χαθεί με τη πάροδο του χρόνου και ποτέ δεν έγινε τίποτα.Μετα λοιπόν από χρόνια γίναμε πάλι φίλοι στα σοσιαλ και ξεκίνησε επικοινωνία, αν και βέβαια είχα πληροφορηθεί ότι έχει σχέση.Για αρκετό διάστημα εκείνος επέμενε να βγούμε και τον απέρριπτα λόγω μια προβληματικής επανασύνδεσης που είχα εκείνο το διάστημα. Μετά το χωρισμό λοιπόν ξεκίνησε η επαφή και οι συναντήσεις. Στην πρώτη κιόλας συνάντηση έγιναν εξομολογήσεις που ούτε εγώ τις περίμενα,με βασικό συμπέρασμα ότι έχουμε και οι δύο ερωτικά συναισθήματα αλλά από μέρους του δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι. Άπειρα βραδιά,άπειρα ξενύχτια,με διάχυτο ερωτισμό αλλά ούτε ένα φιλί και πάντα επιδίωκε να είμαστε οι δύο μας μόνοι. Και τώρα φτάνουμε στο σήμερα! Λόγω της παρέας μας εξάλλου και της γνωριμίας με τις οικογένειες μας, αναπόφευκτα τον συναντώ μπροστά μου παντού και πάντα σε ότι και να κάνω. Πάλεψα πολύ με τον εαυτό μου, ήθελα όσο τίποτα ένα φιλί έστω η μία απόδειξη για αυτά που έλεγε και ενώ είχα την ευκαιρία πολλές φορές να το κάνω,δεν το έκανα ποτέ! Και για αυτόν και για εμένα! Δεν ήθελα να τον χάσω ούτε θέλω! Κάναμε πραγματικά πείσματα και σαν ζευγάρι σε κάθε περίπτωση που ο ένας η ο άλλος χανόταν και πάντα ακόμα και τώρα τα ίδια. Όχι εσύ χάθηκες, όχι λάθος εσύ χάθηκες. Ακόμα και στον ίδιο μου τον αδελφό λέει πως με λατρεύει και πως μου έχει αδυναμία,όπως και σε φίλους δικούς μου σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται! Παρόλα αυτά το αποτέλεσμα ίδιο. Εγώ εδώ και εκείνος εκεί! Δεν μπορώ να πω πως δεν ήταν ξεκάθαρη η δήλωση του παρόλα αυτά οι πράξεις του έδειχναν αλλα. Όπως όταν πήγε διακοπές με τη κοπέλα του δέκα μέρες το καλοκαίρι ,και μου έστελνε ότι του λείπω και επειδή με είχε χάσει δύο μέρες,πήρε τηλέφωνο μέχρι και τον αδελφό μου! Γνωρίζω πως δεν θα γίνει ποτέ τίποτα, ούτε ελπίζω πια! Απλά αυτό που νιώθω είναι ότι δεν θα πάψω ποτέ να τον αγαπάω και να έχω τη πικρία ότι δεν τολμησαμε! Εννοείται ότι έχω κάνει προσπάθειες να προχωρήσω απλά δεν έκατσε κάτι που να με ενθουσιάσει να ασχοληθώ! Και όσο δεν έρχεται, τόσο εγώ κάθε φορά που τον βλέπω, λυπάμαι που τον έχω και δεν τον έχω!