ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καταρχάς εσύ θέλεις παιδί; Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Γιατί είναι άσχημο να "τύχει" ένα παιδί και να μην μπορεί να το φροντίσει κανείς από τους δυο σας.

Εγώ θα σου έλεγα να τον χωρίσεις. Το γεγονός ότι το σκέφτεσαι, το ενδεχόμενο να τύχει σημαίνει υποσυνείδητα ότι θα το ήθελες και ότι δε θα έλεγες όχι. Ενώ αυτός λέει όχι. Καλύτερα να τον στείλεις στην ευχή του θεού και να βρεις κάποιον που θα θέλει το ίδιο με εσένα ή που ούτε αυτός δε θα έχει πρόβλημα.

Μπορεί να έχει άλλα όνειρα και σχέδια για την ζωή του (και την κοινή σας ζωή) πριν γίνετε οικογένεια. Δεν είναι μόνο οι καλές δουλειές. Τα παιδιά μέχρι μία ηλικία απαιτούν απόλυτη αφοσίωση και στα 28-29 έχεις τη ζωή μπροστά σου, ταξίδια που θέλεις να πας, πράματα να κάνεις, εμπειρίες κτλπ. Το ότι συγκατοικείτε δε παίζει κανένα ρόλο, μην τα συγχέεις αυτά σε στυλ "οκ συγκατοικούμε, είμαστε σε σχέση 2μιση χρόνια, ε άρα τι μένει;;" επειδή δε πάει έτσι. Η συγκατοίκηση ως ζευγάρι που απλά όταν δεν δουλεύετε είστε μαζί και η συγκατοίκηση ως ζευγάρι με παιδί που όταν δεν δουλέυετε τρέχετε όλη μέρα πάνω κάτω, είναι η μέρα με την νύχτα. Και αν περιμένετε μερικά χρόνια ακόμα τι θα αλλάξει;

Πως θα τύχει δηλαδή;Δεν παίρνετε προφυλάξεις;Η θα φροντίσεις εσύ να συμβεί και θα του το φέρεις προ τετελεσμένου; Αν το κάνεις αυτό,να ξέρεις πως θα βρεθείς προ δυσάρεστων εκπλήξεων.Το παιδί δεν είναι πλάκα,σου αλλάζει άρδην όλη σου τη ζωή γι αυτό καλό είναι να γεννιέται κατόπιν επιθυμίας και των δύο γονέων.
Εκτός αν έχεις την ψυχική δύναμη και την ανάλογη οικονομική ευχερεια να το μεγαλώσεις μόνη σου.Εκει πάω πάσο.Αν όμως επιθυμείς,που αυτό είναι και το σωστό βέβαια,το παιδί σου να έχει πατέρα,ίσως θα έπρεπε να χωρίσεις και να ψάξεις για κάποιον που να ταυτίζονται τα θέλω σας σε τόσο σοβαρά ζητήματα.Μικρη είσαι ακόμα,δε σε πήραν τα χρόνια.

Αν παίρνετε προφυλάξεις δεν θα τύχει, οπότε δε χρειάζεται και να το σκέφτεστε.
Από εκεί και πέρα, η άρνησή του δεν ξέρω αν είναι κατά ένα μέρος ή και αποκλειστικά λόγω αποφυγής ευθυνών από τη μεριά του όπως έβαλες για τίτλο...
Υπάρχει και η περίπτωση να μην είναι σίγουρος για σένα ή και για τη σχέση γενικά όπως τραβάει και δεν ξέρω κατά πόσο το έχεις ψάξει. Όταν κάποιος αμφιβάλλει κάπου για τον άνθρωπο που έχει δίπλα του δεν θα προχωρήσει ούτε σε παιδί μαζί του. Και είναι κάτι, που μπορεί να συμβαίνει μέσα του ακόμα και ασυνείδητα · θα σου έλεγα λοιπόν να βεβαιωθείς ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Το θέμα παιδιού, είναι κάτι που βαραίνει στη σκέψη της γυναίκας όσο περνούν τα χρόνια. Πέρα από αυτό όμως, ακόμα δε βρίσκω τις ηλικίες σας τόσο προχωρημένες ούτε και τα δυόμισι χρόνια σχέσης υπερβολικά πολλά ώστε να σας απασχολεί.
Τέλος, για να μην έχεις αμφιβολίες, ρώτα τον ευθέως πώς θα αντιδρούσε αν σας τύχαινε και κατά πόσο θα σε στήριζε. Από τον τρόπο που θα απαντήσει, θα καταλάβεις πολλά.