ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άκου, αν δεν θες παιδιά είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΟΥ!!!!!! και δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν. Παρότι δέχομαι το γεγονός ότι η μητρότητα είναι ''δώρο Θεού''!!!!!! θεωρώ ότι ίσως κάποιες εκεί έξω δεν ''τρελένονται'' να γίνουν μητέρες και να αναλάβουνε τόσες ευθύνες. Το θέμα είναι όμως είσαι σίγουρη για αυτή σου την επιλογή? ή στην πόρεια το μετανιώσεις? για αυτό λοιπόν είμαι της γνώμης να το ξανασκεφτείς. Εκτός, αν το έχεις ''δουλέψει΄΄ πολύ με τον εαυτό σου και αποφάσισες ότι αυτό είναι που πραγματικά θέλεις. Καλό σου άπογευμα.

Ορίστε muriam, Βρήκα επίτηδες για σένα ένα παλιό μου σχόλιο. Αφιερωμένο.

Έχω συζητήσει στο παρελθόν πολλές φορές με Ελληνίδες που είχαν μεταναστεύσει με τους άντρες τους για δουλειά την δεκαετία του 60. Ανάμεσα στα άλλα μου έχουν πει ότι πηγαίνοντας στη δουλειά, μιλούσαν καμιά φορά με ντόπιες. Τύχαινε να γνωρίσουν γυναίκες που ήταν αρκετά χρόνια παντρεμένες αλλά δεν είχαν παιδιά, πράγμα που τους έκανε μεγάλη εντύπωση. Αποφάσιζαν καμιά φορά να ρωτήσουν κάποια από αυτές για να καταλάβουν τι γίνεται. Η απάντηση που έπαιρναν ήταν ότι η συγκεκριμένη και ο άντρας της έχουν αποφασίσει να μην κάνουν παιδιά. Δεν ήθελαν την ευθύνη, την φασαρία και τα έξοδα που σχετίζονται με τον ερχομό ενός παιδιού. Τα Σαββατοκύριακα αράζανε στον κήπο τους, πηγαίνανε βόλτες και δυο τρεις φορές τον χρόνο ταξιδεύανε. Ορισμένες φοιτούσαν παράλληλα σε Σχολές και Πανεπιστήμια, ακούγανε και ελεύθερες ξένες γυναίκες να λένε: εγώ δεν θέλω παιδιά. Οι Ελληνίδες μένανε με ανοιχτό το στόμα και δεν ξέρανε τι να σκεφτούνε. Όταν μένανε μόνες προσπαθούσαν να λύσουν το μυστήριο, κατέληγαν συνήθως στο ότι προφανώς δεν ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να κάνουν παιδιά και για αυτό τα λέγανε όλα αυτά οι ξένες (αναγνωρίζεις ίσως λίγο τον εαυτό σου σε αυτό το σκεπτικό).Έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες από τότε. Εκείνες οι μετανάστριες είχαν φύγει από θεόφτωχα χωριά, δεν είχαν τελειώσει ούτε το Δημοτικό και μεγάλωσαν ακούγοντας άλλους να μιλάνε για την μια και την άλλη "στέρφα" γυναίκα ή για "άκληρους μαγκούφηδες" που δεν είχαν "στον ήλιο μοίρα" καθότι άτεκνοι. Όμως όσο περνούσαν τα χρόνια άρχισαν να γελάνε με τον εαυτό τους και τις σκέψεις που κάνανε εκείνα τα χρόνια, αρκετές λέγανε ότι θα προτιμούσαν να καταλάβουν ότι είχαν την επιλογή και ότι δεν ήταν υποχρεωμένες να κάνουν παιδιά. Όμως είχαν γεννηθεί και είχαν μεγαλώσει χωρίς ενημέρωση, χωρίς άλλο όραμα, βλέποντας τους ανθρώπους να παντρεύονται και να κάνουν παιδιά ο ένας μετά τον άλλον. Δεν σκεφτόταν τι θέλουν οι ίδιες, όλα ήταν προδιαγεγραμμένα δεν τους περνούσε από το μυαλό ότι θα μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς. Είχαν τελειώσει την τρίτη ή την τέταρτη τάξη του δημοτικού, προερχόταν από αγροτικές οικογένειες εκείνης της εποχής που βλέπανε σαν βάρος τις κοπέλες και τις παντρεύανε από τα 16. Ξαφνικά βρεθήκανε σε έναν άλλον κόσμο που δεν ήταν ακόμη σε θέση να αξιολογήσουν σωστά, χρειάστηκε να περάσουν χρόνια και να γίνει μέσα τους σεισμός για να κατανοήσουν ορισμένα πράγματα. Ορισμένες δεν τα κατανόησαν ποτέ.Για όνομα του Θεού, εκείνες είχαν τόσες δικαιολογίες. Εσύ όμως δεν έχεις ούτε ΜΙΑ για να μιλάς σαν να βγήκες από ασπρόμαυρη ταινία του 60. Το να αποκτήσει ένας άνθρωπος παιδιά είναι μια ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ. Δεν αποτελεί ούτε υποχρέωση, ούτε φυσικά είναι αυτό το μόνο που αξίζει σε αυτή την ζωή. Αν σκεφτούμε και τόσες γυναίκες που έχουν μετανιώσει για το ότι γίνανε μητέρες (Ti περίεργο όμως, ε; Δεν βλέπω να μετανιώνουν το ίδιο συχνά οι άντρες. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί κάνουν πολύ περισσότερα από το να χαζεύουν και να προσέχουν το παιδί τους με τους φίλους του όταν παίζουν;) δεν μου μοιάζει για συνταγή επιτυχίας και ευτυχίας το να αποκτήσει κανείς παιδιά. Θα έλεγα να αποφασίσει ο καθένας για τον εαυτό του τι τον γεμίζει και πως θέλει να ζήσει την ζωή του. Μακάρι όσα ζευγάρια έχουν κοινό όραμα να κάνουν μεγάλη Οικογένεια να το πραγματώνουν, μακάρι και όσοι δεν τους ταιριάζει ο ρόλος του γονιού να μην επηρεάζονται από την δήθεν μοναδική πανανθρώπινη αλήθεια Ιεροκήρυκά μου εσύ. ΑΜΗΝ.

Όπου ακούς δεν θέλω ειναι θέλω αλλά δεν μπορώ....