ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά από 10 χρόνια διαμονής στο Λονδίνο έχω μοιραστεί το διαμερισμά που νοικιάζω με διάφορους συγκατοίκους, άλλοι συμπαθείς και άλλοι όχι τόσο. Εγώ με τον φίλο μου μοιραζόμαστε το μεγάλο δωματιο και υπάρχουν και άλλα δυο μικρότερα δωμάτια, συνολικά είμαστε τέσσερα άτομα δηλαδή. Εδώ και ένα χρόνο ξανασυναντήθηκα με έναν παλιό μου συμφοιτητή που κάναμε παρέα απο Ελλάδα ο οποίος είχε επίσης μετακομίσει στο Λονδίνο και είχα να τον δω καμιά δεκαριά χρόνια. Έψαχνε σπίτι και έτυχε τότε να ψάχνουμε και μείς καινούργιο συγκάτοικο οπότε όλα έμοιαζαν ιδανικά και τέλεια! Για να μη τα πολυλογώ ο τύπος δυστυχώς μας σπάει πολύ τα νεύρα. Δεν είναι μόνο οτι είναι κάπως απρόσεκτος (το θέτω ευγενικά) όσον αφορά το νοικοκυριό, αλλά η στάση του γενικότερα και η προσωπικότητα του. Δεν σηκώνει κουβέντα άμα πολύ ευγενικά και φιλικά του κάνεις κάποια επισύμανση, αντιδρά και θέλει πάντα να έχει την τελευταία κουβέντα, και γενικά έχουμε να συνδιαλαγούμε μ' ένα τύπο που όλη του η αύρα είναι καγκουριά και μαγκιά...Θα μπορούσα να γράψω ένα σωρό περιστατικά αλλά δεν έχει νόημα νομίζω. Το θέμα είναι οτι πλέον μου ρίχνει τη διάθεση η παρουσία του στο σπίτι η οποία είναι έντονη μιας και δεν δουλεύει full time, δεν τολμώ καν να ανοίξω κουβέντα μαζί του για τυχόν 'ατασταλίες' του γιατί δεν αντέχω την παιδιάστικη και επιθετική αντιδρασή οπότε το βουλώνω και βράζω στο ζουμί μου. Το αποτέλεσμα είναι μια κάπως αρνητική ενέργεια στο σπίτι. Δεν είμαι καμιά περίεργη...κι ο φίλος μου δεν θέλει να τον βλέπει μπροστά του. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε με την πάρτη του και το γεγονός οτι είναι φίλος απ' τα παλιά το δυσκολεύει το πράγμα.