4.6.2012 | 14:16
δεν ξέρω...
...τίποτα...πού είσαι...τι κάνεις...με ποιον είσαι...γιατί δεν εμφανίζεσαι πουθενά...γιατί δεν με παίρνεις ένα τηλέφωνο αν είσαι μόνη...γιατί δεν σε παίρνω εγώ ένα τηλέφωνο αφού είμαι μόνος...γιατί το έχουμε καθυστερήσει τόσο πολύ, αφού θέλουμε και οι δύο...γιατί αναζητάς αλλού αυτό που θα μπορούσες να έχεις με εμένα...γιατί ακόμα περιμένω από εσένα την κίνηση και δεν την κάνω εγώ...γιατί κάθομαι όλη μέρα σπίτι και σκέφτομαι όλα τα παραπάνω...γιατί ο κόσμος φτιάχτηκε έτσι...γιατί δεν μπορεί ο καθένας να είναι με τον άνθρωπο που θέλει...γιατί όταν σε βλέπω η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή...γιατί όταν σε βλέπω θέλω να πηδήξω πάνω σου και να σε αγγαλιάσω σφιχτά...γιατί κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ είσαι εκεί...γιατί κάθε πρωί που ξυπνάω είσαι πάλι εκεί...γιατί μαζοχίζομαι κάθε μέρα με την σκέψη σου...πώς μπορώ και αντέχω ακόμα να μην σε έχω...πώς μπορείς να με κοιτάς τόσο γλυκά και πράσινα, μες στα μάτια...αν περνάς καλά...αν με περιμένεις ακόμα...αν θα έρθω ποτέ...αν θα μείνω εδώ...αν θα φύγω ποτέ...αν θα περπατήσουμε αγκαζέ στην παραλία μαζί...αν θα σε πάρω αγκαλιά για να μου πάρεις τα μυαλά...αν θα πιούμε μια μπύρα, σε μια ξεχασμένη παραλία...αν θα ξαπλώσουμε πάνω στο γρασίδι, για να μετρήσουμε τα αστέρια κάτω από το φως του φεγγαριού...αν θα πιούμε έναν καφέ στο όμορφο μπαλκόνι σου...αν θα σου μάθω όλα τα παιχνίδια του τάβλι για να παίζουμε μαζί...αν θα δούμε ταινία ξαπλωμένοι στο διπλό σου κρεβάτι...αν θα κοιμηθούμε καθώς θα βλέπουμε την ταινία...αν θα κοιμηθείς ποτέ πάνω στον ώμο μου...τίποτα.