ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μιλάω εδώ γιατί δεν θα μπορέσω ποτέ να συζητήσω αυτό το θέμα με κανέναν άλλο.Δεν θέλω να ακούω συμβουλές που δίνουν όλοι εκ του ασφαλούς,κουράστηκα τα λόγια.Είμαι νεος/νεα (δεν εχει σημασια)και αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα υγείας.όχι πάρα πολύ σοβαρό,αλλά είναι αυτό που είναι και υπάρχει.Όποτε θέλω να βγω έξω,το σκέφτομαι.Κάθομαι και αναλύω τις πιθανότητες να συμβεί κάτιπου θα με κάνει να μισήσω,για άλλη μια φορά,τον εαυτό μου.Τον μισώ,αλήθεια,μερικές φορές.Με βρίζω στον καθρέφτη και ενω με κοιτώ στα μάτια,με χάνω.Νιώθω ότι δεν είναι δικό μου το είδωλο που βλέπω.Εύχομαι να μπορούσα να είμαι φυσιολογικος/η,όπως όλοι στην παρέα μου,όπως όλοι της ηλικίας μου.Όποτε είμαι με έναν άνθρωπο που αγαπώ,ντρέπομαι!Αισθάνομαι τύψεις που τον κρατάω δίπλα μου.Θα ήθελα να τους διώξω όλους,για να μην τύχει να τους χρειαστώ.Ξέρω ότι θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα τα πράγματα.Ναι,θα μπορούσαν.Θα μπορούσαν όμως να είναι και καλύτερα!υπάρχουν βέβαια λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζω.και εδώ θα πει καποιος"οταν υπάρχει λύση,σταματάει να υπάρχει το πρόβλημα."Οχι,δεν είναι έτσι.Γιατι τι γίνεται με την αξιοπρέπεια και την περηφάνια που πανε περίπατο;Το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει,αυτή τη φορά στο μυαλό και την καρδιά.Πάντα ήμουν έξω,έτρεχα από εδώ κι από κει,ξέχναγα τι ώρα έπρεπε να γυρίσω σπίτι,έκανα τα πάντα.Δοκίμαζα τα πάντα.Ένιωθα ζωντανός/ζωντανή.Μα τώρα είμαι εδώ,κι αν θέλω να πάω έστω και για περπάτημα,πρέπει να αναλύσω πάλι πιθανότητες να συμβεί κάτι.Πρέπει να εχω μαζί μου αντικείμενα που ίσως χρειαστώ.Νιώθω ότι χάνεται η αξιοπρέπειά μου σιγά σιγά και απελπίζομαι.Είχα τόσα όνειρα και δεν ξέρω πόσα θα έχω τη δύναμη να κάνω πραγματικότητα.Κουράζομαι...Τι κατάντια,Θεέ μου.Και σε όσους ανθρώπους έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας,εύχομαι μέσα απ'την καρδιά μου να είναι δυνατοί.Τίποτα άλλο,τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα.Το ξέρουν αυτοί,το ξέρω κι εγώ.+ σημείωση,μην παρκάρετε ρε παιδιά πάνω στα πεζοδρόμια.Ελεος!*Βλέπω ανθρώπους ανάπηρους να εμποδίζονται και ραγίζει η καρδιά μου.Κι όταν βλέπετε ανθρώπους με λίγο διαφορετικό περπάτημα,δέρμα,οτιδήποτε...μην κοροιδεύετε.Δεν ξέρετε τι πρόβλημα αντιμετωπίζει ο καθένας.Δεν βλέπετε πίσω από τα μάτια,την ψυχή.Ολα αυτά τα καταλαβαίνεις όταν εσυ ο ίδιος εχεις κάποιο πρόβλημα.* Βεβαια σε αυτη τη ζουγκλα,που να παρκαρεις...εχετε κι εσεις δικιο.Δε μπορώ να πω ότι νιώθω καλύτερα που έγραψα όλα αυτά,αλλά ελπίζω να σας έδωσα να σκεφτείτε κάτι λίγο παραπάνω.Το θέμα των συνανθρώπων μας,εννοώ.