ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν, ανέκαθεν έψαχνα αληθινές διαπροσωπικές σχέσεις. Δεν είμαι άνθρωπος με τον οποίο μπορεί κάποιος να κάνει "ψιλοκουβεντούλα", δηλαδή να πει για νύχια, για μαλλιά, να σχολιάσει τι φόρεσε η τάδε, τι έκανε ο άλλος. Στις συζητήσεις μου θέλω να υπάρχει ουσία, νόημα, αληθινή σύνδεση με τον άλλον και αυτό ψάχνω στις φιλίες που δόξα τω Θεώ έχουν βρεθεί στον δρόμο μου φίλες οι οποίες με έχουν στηρίξει αληθινά, ιδιαίτερα σε μια περίοδο δυσκολίας που διένυα και θα είμαι για πάντα ευγνώμων. Όμως αν κάτι που ήθελα να αποκτήσω στην ζωή μου είναι ένας σύντροφος. Κάποιον με τον οποίο να είμαι ο εαυτός μου, να ενδιαφέρεται για ότι έχω να πω και εννοείται να ενδιαφέρομαι και εγώ για εκείνον και να υπάρχει χημεία, ειλικρίνεια και αφοσίωση. Να πω ότι σε λίγο καιρό κλείνω τα 22. Έχω γνωριστεί με άτομα, έχω βγει μαζί τους, αλλά δεν δέσαμε σαν χαρακτήρες συν το ότι κάποιοι από εκείνους δεν έψαχναν καν κάτι σταθερό, ήθελαν επιπόλαιες σχέσεις που δεν θα έκανα για κανέναν λόγο γιατί πολύ απλά δεν με εκφράζουν. Τελικά προέκυψε και γνώρισα ένα παιδί με τον οποίο είχαμε κοινά γούστα, ενδιαφέροντα, παρόμοιο τρόπο σκέψης, ίδιες αξίες και ξεκινήσαμε να είμαστε μαζί. Ήταν ευγενικός, μιλούσαμε για ότι μας απασχολούσε, υπήρχε πολύ καλή χημεία και κυριολεκτικά όλο το ενδιαφέρον του ήταν στραμμένο πάνω μου. Ένιωθα ότι μπορούσε να με δει όπως ήμουν, μπορούσε να με νιώσει και έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να είμαι χαρούμενη από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε. Παρόλα αυτά εγώ ενώ εκτιμούσα αφάνταστα ότι μου πρόσφερε, ένιωθα πολύ τυχερή που βρέθηκε στον δρόμο μου δεν αισθανόμουν κάτι ερωτικό. Γιατί ναι σε ένα ζευγάρι πρέπει να υπάρχει αφοσίωση, χημεία, καλή διάθεση και από τους δύο και υπήρχαν όλα αυτά αλλά πρέπει να υπάρχει και έλξη. Όμως εγώ δεν μπορούσα να τον δω ερωτικά και δεν ήταν λόγο εμφάνισης. Δεν μπορώ να το εξηγήσω.Αφού πέρασε λίγος καιρός και προσπαθούσα και εγώ να αλλάξω τα συναισθήματα μου προς εκείνον και είδα ότι δεν γινόταν τίποτα αποφάσισα να του μιλήσω ειλικρινά πως νιώθω και του ζήτησα να μην συνεχίσουμε, αφού δεν θα ήταν δίκαιο για αυτόν κάτι τέοιο.Στενοχωρήθηκε αλλά το δέχτηκε και αυτό δείχνει ακόμη μια φορά πόσο αξιοπρεπής είναι. (ούτε φωνές δεν υπήρξαν, ούτε εντάσεις, ούτε ξεκατινιάσματα)Βγήκαμε να αποχαιρετίσουμε ο ένας τον άλλον και στο τέλος όταν χαιρετιόμασταν αγκαλιαστήκαμε και μου ευχήθηκε τα καλύτερα. Τώρα έχει περάσει πάνω από μήνας και σκέφτομαι αν έκανα καλά, αν έπρεπε να αφήσω να περάσει και άλλος χρόνος μήπως χάρη στην ευγένεια του τελικά τον ερωτευόμουν και εγώ, αλλά δεν ήθελα να περνάει ο καιρός και εκείνος να δίνει την ψυχή του και εγώ να μην αισθάνομαι κάτι. Για αυτό το σταμάτησα. Δεν ξέρω όμως αν έπραξα σωστά... μου λείπουν οι συζητήσεις μας, αλλά αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω όσον αφορά το πως αισθάνομαι είναι αν μου λείπει ο ίδιος ή η δοτικότητα του. Γενικώς αναγνωρίζω τα συναισθήματα μου και για ποιους λόγους τα έχω, αλλά εδώ δεν μπορώ να καταλάβω τον εαυτό μου και φοβάμαι μήπως έκανα λάθος που τον έδιωξα από την ζωή μου γιατί ήταν εκπληκτικός άνθρωπος.