6.7.2014 | 04:56
Δεν ξέρω αν κάνω κάτι λάθος,
αλλά τα παιδιά που κάνω παρέα πολλές φορές ξεχνάνε ότι είμαι κοπέλα, ότι δεν είμαι ένας χιμπατζής που βρίζει ασύστολα και καυλώνει με ότι κινείται.Γενικά πάντα έκανα παρέα περισσότερο με αγόρια, και ειδικά με την παρέα μου ήμασταν μαζί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με αποτέλεσμα να νιώθουμε μεγάλη άνεση ο ένας με τον άλλον. Πάντα ήμουν ανοιχτή μαζί τους και δε με ένοιαζε και πολύ που με έβριζαν λες και ήμασταν μαζί στο στρατό, το έπαιρνα στο χαλαρό και τους το ανταπέδιδα. Γενικά μου έχουν πει πόσο carefree άτομο με θεωρούν και πως ό,τι λένε το λένε για να με πειράξουν, κι ότι με εκτιμούν πραγματικά. Τα λατρεύω τα αγόρια μου και δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτά.Όμως ρε γαμώτο, πολλές φορές νιώθω πως η κατάσταση ξεφεύγει, όπως όταν είμαστε μπροστά σε κόσμο, που δεν ξέρει τη σχέση μας, ή όταν βγαίνουμε με άλλο άτομα και το πρώτο πράγμα που λένε όταν βλέπουν τα ρούχα μου είναι "για τον πο*τσο είσαι πάλι ρε ". Ξέρω ότι δεν το εννοούν, αλλά εκείνη την ώρα θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί πολλές φορές.Έχω μιλήσει πολλές φορές ανοιχτά μαζί τους γι'αυτό, με καθησυχάζουν, μου λένε τα ίδια γλυκόλογα και μετά ξανά τα ίδια.Δεν παρεξηγούμαι εννοείται, απλά καμιά φορά εύχομαι να μην το έκαναν αυτό τόσο έντονα μπροστά σε άλλους.Νομίζω ότι φάσκω κι αντιφάσκω, είναι και αργά, τέλος πάντων, δε βαριέσαι, πάω για κανενα παγωτό.