ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βρίσκομαι εν μέσω εξεταστικής. Τίποτα περίεργο μέχρι εδω. Το περίεργο ξεκινάει απο την στιγμή που είμαι 30+ και όχι στα 18-20 όπως είναι οι περισσότεροι συμφοιτητές μου. Πάλεψα για αυτήν την σχολή, μπήκα με την αξία μου εκεί, ήταν κάτι το οποίο το ήθελα πολύ αλλά τώρα δεν ξέρω τι έχω πάθει. Παρακολουθώ τα μαθήματα, διαβάζω, περνάω και σε μερικά με καλό βαθμό αλλά νομίζω οτι απλώς χάνω τον χρόνο μου. Ξέρω πολύ καλά οτι μπορώ να συνδιάσω, με δυσκολία βέβαια αλλά αν θες γίνεται, εργασία με σχολή και κάποιον έρωτα μαζί αλλά αυτές τις μέρες σκέφτομαι πολύ άσχημα για μένα και κυρίως λόγω ηλικίας. Έχω ρίξει το βάρος στα μαθήματα και φοβάμαι οτι αυτό θα με απορποφίσει για τα καλά και οτι θα καταλήξω να μείνω μόνη μου, μόνη με τα βιβλία μου.Σε αυτήν την ηλικία που είμαι, αυτό που θα με ένοιαζε θα ήταν να βρω μια δουλειά και όχι δουλειές του ποδαριού και κάποιον σύντροφο ώστε να προχωρήσει και η προσωπική μου ζωή. Φοβάμαι οτι θα μείνω μόνη μου, το λέω για αστείο οτι τώρα έχω πλέον τα βιβλία μου και ίσως το αστείο αυτό να γίνει πραγματικότητα.Δεν θέλω να μείνω μόνη μου, Δεν θέλω να με κοιτάνε με λύπηση επειδή ''η κακομοίρα δεν βρήκε κανέναν ή οτι κανενάς δεν την ανέχεται''. Δεν ξέρω, ίσως έκανα και εγω λάθος επιλογές στο παρελθόν μου, ούτε ήθελα να ζήσω ξέφρενα την ζωή μου και τώρα με έχουν πιάσει η φοβίες μου.Δεν σκέφτομαι να συμβιβαστώ αλλά η σκέψη οτι ίσως και να μείνω μόνη μου στην ζωή με παραλύει σε μεγάλο βαθμό και σε σημείο που να σκέφτομαι να αφήσω τα παιδιαρίσματα δλδ. την σχολή(που εδω που τα λέμε, έπρεπε η σχολή να με ενδιέφερε νωρίτερα και τώρα να με ενδιέφεραν άλλα πράγματα) και να κοιτάξω να δω τι θα κάνω με την προσωπική μου ζωή και επιτέλους να φερθώ σαν γυναίκα και οχι σαν κοριτσάκι που θέλει να μάθει γράμματα τώρα!!!