24.5.2017 | 20:02
Δεν ξέρω πια να ξεχωρίζω το τυχαίο από το εκ προθέσεως.
Γι' αυτό σ' έχω χάσει πια. Γιατί σ΄έπιασα να ζεις μόνο μέσα στο μυαλό μου. Πόσο θα θελα να μου πεις "είμαι εδώ, πάμε!". Αλλά εσύ είσαι φειδωλός στα όνειρα που σπέρνεις, εγώ μονάχα παρασύρομαι από περαστικές αισθήσεις. Και τώρα, είμαι έτοιμη να τινάξω το όνειρο στον αέρα για μια ζεστή ανθρώπινη αγκαλιά που θα μου πει "είμαι κι εγώ εδώ, ησύχασε." Γιατί δεν με νοιάζουν πια τα μεγάλα, αυτά που διογκώνονται μέσα σου, αλλά εκείνα που κάνουν εσένα με κάποιον τρόπο να μεγαλώνεις σε ανάστημα.
