ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άλλο ένα βράδυ και νιώθω ολοένα και περισσότερο την ανάσα μου να βγαίνει πιο πνιχτή..Διασκεδάζω την πληκτική ύπαρξή μου με κυκλάκια από καπνό που πνίγουν ασφυκτικά το άδειο μου σπίτι και φοβάμαι ότι σιγά σιγά θα αρχίζουν να τυλίγονται γύρω απ'το λαιμό μου..Το ίδιο τραγούδι παίζει ασταμάτητα εδώ και τρεις ώρες και το μυαλό μου δε λέει να ξεκολλήσει απ'τον τρόπο που με κρατάς όταν είμαστε μαζί..Έχω γεμίσει τα σωθικά μου με καπνό, τα τασάκια ξεχειλίζουν και το κρασί μου τελειώνει από στιγμή σε στιγμή..Πόσο πουτάνα μπορεί να είναι η απόσταση;Και αυτή τη φορά, όχι η απόσταση ψυχών..η αντικειμενική απόσταση..Αλλά 'ντάξει..Λίγες μέρες ακόμα για να σε δω..Και ως τότε, απλά θα αδειάζω ξανά και ξανά και ξανά τα τασάκια..