ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αδελφικη μου φιλη έχασε τα ποδια της απο τροχαιο. Ο συντροφος της την παρατησε μετα απο αυτο. Και καποιες "φιλες" της δεν την υπολογιζουν σχεδον σε ολα. Απανωτα χτυπηματα απο παντου με κυριοτερο αυτο της αναπηριας της. Ειμαι η μονη που της εμεινα . Δεν ξερω τι αλλο πραγματικα να κανω, προσπαθω να την κανω να νοιωσει καλυτερα σε ολα . Ειμαι καθε μερα μαζι της και οταν καμια φορα δεν μπορω παντα θα μιλαμε στο τηλεφωνο. Δεν της φερομαι λες και εχει προβλημα γιατι πιστευω πως οσο και αν στεναχωριεσαι οταν το δειχνεις ολη την ωρα ειναι σαν να της το υπενθυμιζεις καθε φορα.οπως επισης πιστευω οτι οσο δυσκολα και ειναι πρεπει να ζησει οχι απλα να επιβειωνει η ζωη της εξαλλου δεν σταματησε εδω οσο και αν της φαινεται βουνο. Εχει θεληση για ζωη το ξερω το βλεπω στα ματια της. Της προτεινα να παμε να γραφτει σε ενα αθλημα αφου της αρεσει να κολυμπαει μπορει να γραφτει. Το θεμα μου ειναι το εξης. Το τροχαιο εγινε πριν ενα χρονο . καταλαβα οτι θελει χρονο να αφομειωσει το προβλημα και να το αποδεχτει. Εψαξα τους καλυτερους ψυχολογους . Την πηγα να δει ανθρωπους με το ιδιο προβλημα μπας και της μιλησουν και ανεβει λιγακι η ψυχολογια της. Και εκει που νομιζα οτι εφερα την φιλη μου πισω ξανα κλειστικε στον εαυτο της και ολη μερα κλαιει . ...Το ξερω και τη κατανοω απολυτα. Απλα οσο χρονο και αν της αφησω φοβαμαι οτι θα χασω μια φιλη και ενα αξιοσεβαστο ανθρωπο . Δεν ξερω αν ειναι εγωιστικο αλλα η φιλη μ χρειαζεται βοηθεια για αυτην πρωτα απ ολα. Της εχω αφησει χρονο τωρα πια πηγαινω και καθομαι στο μπαλκονι μαζι της δεν την πιεζω να παμε εκει να παμε αλλου . αλλα στεναχωριεμαι που εχασε τον εαυτο της... Μηπως εχετε να μου προτεινεται κατι αλλο;