ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικά με τη ζωή μου. Με τη δουλειά μου κυρίως. Αλάξα δουλειά στα 30 σε κάτι προσωρινο είπα, και έχουν περάσει 5 χρόνια. Πλέον στα 35 βαριέμαι να πάω κάπου αλλού. Επίσης αυτά τα 5 χρόνια πέρασα από χιλια κύματα ψυχολογικά και συνεχίζονται ακόμα. Βρίσκω ευκαιρίες αλλά είτε δεν με πέρνουν είτε μου βρωμάνε εμένα τύπου είναι μακριά, η απόσταση είναι αυτό που με απασχολει περισσότερο. Δεν μπορώ με κουράζει η οδήγηση. Να προσθέσω ακόμα η αλλαγή με τρομάζει, ότι δεν έχω βρει τη ψυχική ηρεμία που θέλω για να κάνω την αλλαγη, ότι φοβάμαι και τη σκιά μου. Ενώ ξέρω ότι είμαι ικανή εντούτοις η αρχή με τρομάζει. Θα μείνω στάσιμη.