ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σε όλους. Εδώ και 2 εβδομάδες βγαίνω με ένα παιδί πολύ σωστό τόσο σε χαρακτήρα όσο και σε εμφάνιση. Από το πρώτο μας ραντεβού καταλάβαμε πως έχουμε φοβερή χημεία. Κάθε φορά που συναντιώμαστε συμπεριφερόμαστε σαν ζευγάρι, μιλάμε γλυκά ο ένας στον άλλο (χωρίς να λέμε μεγάλα λόγια), συζητάμε για πάσης φύσεως θέματα,πειραζόμαστε και κοιμόμαστε συχνά αγκαλιά... τον είχα βοηθήσει μέχρι και στη μετακόμιση που έκανε, μου έκανε το τραπέζι και γενικά έχουμε έρθει πολύ κοντά.Εγώ είμαι 19 και εκείνος 25. Το θέμα είναι οτι πριν 3 μήνες χώρισα απο μία μεγάλη σχέση και αρχικά τον προσέγγισα ως αφορμή μόνο για να ξεπεράσω τον πρώην μου και να περάσω καλά...Και τον ξεπέρασα και καλά περνάω μα ίσως νιώθω και κάτι παραπάνω! Μου αρέσει όλο αυτό που έχουμε, είναι ο,τι καλύτερο μπορούσε να μου τύχει σε αυτή τη φάση της ζωής μου...Το θέμα είναι όμως πως αρχίζω να νιώθω περισσότερα για εκείνον και φοβάμαι μήπως χαλάσω όλο αυτό "το ελεύθερο" που έχουμε.Κάθε φορά που τον αποχαιρετώ τον ρωτάω αν θα ξαναβρεθούμε από φόβο μήπως με θεωρεί μια "ξεπέτα" και μου απαντά: " Γιατί κάθε φορά με ρωτάς τα ίδια; Εννοείται πως θα τα ξαναπούμε, θα σε πάρω αύριο!"Τις προάλλες θέλησε να με γνωρίσει στον κολλητό του...Μα σαν τι θα με γνώριζε; Κοπέλα του δεν είμαι...απλή φίλη ούτε...αν ήμουν ξεπέτα θα με γνώριζε σε κάποιον δικό του; Παιδιά σας παρακάλω βοηθήστε, δεν μπορώ να τον ψυχολογήσω και να καταλάβω τι ακριβώς θέλει από εμένα και αυτό με βασανίζει περισσότερο διότι δεν ξέρω πως να νιώσω και εγώ. Δεν θέλω να τον δω σαν ξεπέτα που με καλύπτει απλά ερωτικά ούτε όμως και σαν δεσμό μου...Αχ ορισμένες φορές νιώθω πως στα αισθηματικά το μυαλό είναι άχρηστο...δεν θέλω να σκέφτομαι...αρκεί που νιώθω και ας μην μπορώ να προσεγγίσω τι ακριβώς!