ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

20 χρονων.Απο μονο του αυτο λεει πολλα...μια πολυ περιεργη ηλικια οπου αναγκαζομαστε να κανουμε πολλα πραγματα μαζι για να μαθουμε να ζουμε καλυτερα.Καπου στα 15-16 ειχα την πρωτη μου σοβαρη σχεση που απο την πλευρα μου εγινε καθαρα και μονο για το σεξ...κλασσικος μ@@@ς εφηβος...χωρις να πολυλογω το πραγμα δεν κατεληξε καλα και πληγωθηκα πολυ βαθια απο ολη αυτην την ιστορια...φοβηθηκα πολυ και επελεξα απο τοτε να μην ξανακανω κατι σοβαρο με κοπελα χωρις να υπαρχει συναισθημα και λογικη...τα χρονια περασαν το ιδιο και πολλες επιπολαιες ευκαιριες αλλα κρατησα τον λογο μου.Φτανουμε στο σημερα με μικρολαθακια να υπαρχουν εννοειτε σε αυτο το διαστημα και μια κοπελα απο το πανεπιστημιο μου λεει οτι ειναι ερωτευμενη μαζι μου 1 χρονο.Αυτον τον ενα χρονο καναμε πραγματι πολυ παρεα και η συμπεριφορα της ηταν αρκετα περιεργη αλλα ειχε μια μακροχρονια σχεση οποτε δεν πολυασχοληθηκα...απλα το συνηθισα παρολα ολα οσα μου ελεγαν οι κοντινοι μου ανθρωποι,οτι κατι συμβαινει δεν εξηγειται τετοια συμπεριφορα.Στο ακουσμα οτι ειναι ερωτευμενη μαζι μου τα χανω και εκπλησομαι...μια πολυ ομορφη κοπελα με πολλα...προσοντα...αλλα η αληθεια ειναι οτι ταιριαζουμε.Ποτε δεν πιστεψα στην πραγματικη φιλια αντρα γυναικας αλλα μαλλον επεσα στην ιδια μου την παγιδα...τοσα χρονια περιμενα αυτην ακριβως την κοπελα να ερθει στην ζωη μου...τοσες υποχωρησεις τοσα οχι σε προκλησεις που οι περισσοτεροι νεοι κοντα στα 18 δεν λενε ποτε οχι...εγω τα ελεγα γιατι περιμενα κατι καλο...και το καλο ηρθε αλλα μαλλον δεν το θελω εγω...εχει ολα οσα θελω...χιουμορ,τσαμπουκα,ειλικρινεια και πανω απο ολα ενας πραγματικα καλος ανθρωπος.Πολυ δυσκολα συνανταω συνομηλικους μου που να τους θαυμαζω για κατι...αυτη εχει τοσα πολλα...βεβαια εχει ενα πολυ βεβαρημενο παρελθον με την μεγαλη της σχεση...μια ανεξηγητη,αφυσικη ανοχη σε εναν ανθρωπο με πολλα προβληματα...σοβαρα προβληματα...ενα τερας...οσο καιρο καναμε παρεα πραγματικα την κοροιδευα για ολα οσα ειχε ανεχτει απο αυτον τον ανθρωπο και δεν τον χωριζε.Τον χωρισε οταν μου ειπε οτι ειναι ερωτευμενη μαζι μου...Και φτανουμε λοιπον στο σημειο οπου η λογικη μου μου ειπε να προχωρησω παρολα τα παρα πολλα στραβα που ειχε κανει παλαιοτερα...ο ανθρωπος που ηξερα εγω και εβλεπα εγω μου ταιριαζε απολυτα...ο ανθρωπος που ηταν πριν ηταν μαλλον αξιος κοροιδιας...δεν μας βγηκε η μαλλον δεν μου βγηκε.Δεν μπορουσα να την δω ερωτικα και δεν ξερω γιατι...και εδω κολλαω...ο ανθρωπος που ξερω εγω ειναι αυτος ακριβως που εψαχνα τοσα χρονια να βρω...γιατι δεν μπορω να αρκεστω σε αυτο και να μπορεσω να προχωρρησω μαζι της και ας μην ειμαι ερωτευμενος...περναω καλα μαζι της αλλα μαλλον δεν την θελω για κατι παραπανω...τοσοι κοπη τοση ανοχη για να ερθει αυτη η στιγμη και να μην μπορω παλι να ειμαι ευτυχισμενος και χαρουμενος...δεν ξερω τι πραγματικα φταιει...το παρα πολυ κακο παρελθον της ?το οτι απλα εγινε φιλη μου ? το οτι δεν με φτιαχνει ερωτικα ? τι απολα αυτα με κανει να μην μου αρκει οτι εχω ακριβως σχεδον αυτο που ονειρευομουν μπροστα μου?Φυσικα και δεν ξερω τι να κανω...τι θελω...τι να εμπιστευτω πλεον...την λογικη μου το συναισθημα η κατι αλλο...Και φυσικα ειναι στην μεση και η ιδια η κοπελα που δεν μπορω και δεν θελω να την πληγωσω...Ξερω οτι παραπονιεμαι και γκρινιαζω για ουσιαστικα ανουσια θεματα οταν στον κοσμο συμβαινουν τοσα τραγικα πραγματα...αλλα η ζωη μου εχει γινει ενα μαρτυριο οσο κραταει αυτη η ιστορια...μια κλαιω μια γελαω μια την θελω μια οχι μια την λυπαμαι μια τσακωνομαστε και φτανω στο σημει να γινομαι κακος...κατι που επισης δεν θελω...Αυτη ειναι η ιστορια μου...στα 20 μου δεν εχω κανει μεγαλη σοβαρη σχεση και νομιζω οτι πληγωθηκα βαθια οταν ημουν πιο μικρος και τα πληρωνω τωρα...φοβαμαι να νιωσω και δεν ξερω αν νιωθω...μια μικρη καταστροφη...αλλα θα συνεχισω να ζω και οχι απλα να ζω...να ζω στα ακρα οποια και αν ειναι αυτα...το μοτο μου αυτο ειναι...οτι και αν γινει μην σταματας...ποτε δεν ξερεις αν θα υπαρχεις και αυριο οποτε ζησε.