ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

παντα κοροιδευα οταν ακουγα για παραλληλες σχεσεις. και κατεκρινα. τι γινεται ομως οταν γνωριζεις μια τυχαια μερα τον ερωτα της ζωης σου ενω εισαι σε σχεση 12 χρονια με καποιον που αγαπας? που ειναι η ζωη σου και η οικογενεια σου? το καταπολεμας? το ζεις? το ζω παραλληλα ενα χρονο και το μονο που μου χει φερει ειναι θλιψη αγχος στεναχωρια μελαγχολια απαισιοδοξια για το μελλον. δυο τρομεροι ανρθωποι με αγαπανε και τους αγαπω. με τον εναν ειμαι και ερωτευμενη. και ειναι εντονο οπως καθε τι νεο. ηταν ερωτας με τη πρωτη ματια ενω η αλλη σχεση χτιστηκε με τα χρονια και με υπομονη μεσα απο δυσκολιες. οταν δεν αντεχει κανεις μακρυα σου και εσυ δεν αντεχεις μακρυα και απο τους δυο τι πρεπει να γινεται? εχω χασει την αισθηση του σωστου και του λαθους. μου χει γινει συνηθεια το κλαμα οι απαισιες σκεψεις για τον εαυτο μου και γιατι να τυχαινει σε μενα κατι τετοιο, σε μια κοπελα μετριας εμφανισης, προφανως κακου χαρακτηρα και καθολου αποφασιστικη.ΚΑποιος που να μπορει να μου δειξει το σωστο δρομο χωρις να με κατακρινει για να βρω το φως που μαλλον εχει χασει το μυαλο και η ψυχη μου πριν δεν αντεξω αλλο...