14.2.2018 | 17:08
Δεν υπάρχει τίποτε το "οξύμωρο".
Άλλο οι άνθρωποι που τους τυχαίνουν διάφορα προβλήματα και κακοτυχίες, και άλλο εκείνοι που κουβαλάνε άλυτα ψυχολογικά και αντί να τα βάλουν στη σειρά όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος τα παρκάρουν στα κεφάλια των άλλων. Κατάλαβες; Τίποτε το μυστήριο και το οξύμωρο. Όλοι μας θέλουμε δίπλα μας έναν δυνατό και αισιόδοξο άνθρωπο, ή μήπως άκουσες ποτέ να ψάχνει κανείς κάποιον αδύναμο και μίζερο; Η ζωή δεν είναι λούνα παρκ, θέλει γερά κότσια και όποιος δεν τα έχει παρασέρνει και όλους τους άλλους γύρω του. Πόσους ξέρουμε όλοι μας που αναμασάνε παλιές καταθλιπτικές ιστορίες ξανά και ξανά; Για αυτούς λέμε πως δεν τους θέλουμε κοντά μας. Όχι για τον φίλο ή τον σύντροφο που αρρώστησε, που τον διώξανε από τη δουλειά, που έπαθε κατάθλιψη λόγω ειδικών συνθηκών. Έτσι να τα ξεχωρίζουμε αυτά τα πράγματα. Μοιρολάτρες και άνθρωποι που επιμένουν κολλημένοι στο παρελθόν απαισιόδοξοι και κλαψιάρηδες ας κάνουν παρέα μεταξύ τους τόσοι είναι. Αλλά τι οξύμωρο, αποφεύγουν ο ένας τον άλλον όπως ο διάβολος το λιβάνι. Ούτε οι ίδιοι δεν αντέχουν τους ομοίους τους. Ευθυνόφοβοι που όλα τα κακά της μοίρας τους βρίσκουν γιατί είναι και καλά το κάρμα τους τέτοιο, μακριά. Και να μη μας γράφουν κατά προτίμηση δεν παρεξηγούμε. Αν κάνουν αυτό που πρέπει και τα βάλουν κάτω και δουλέψουν με τον εαυτό τους όπως τόσοι άλλοι που πληρώσανε το τίμημα, εδώ είμαστε.
0