ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω το εξής δίλημμα στις προσωπικές μου σχέσεις: όσες γνωρίζω (είτε από την αληθινή ζωή είτε διαδικτυακά από social -φίλη φίλου- ή dating app) και είναι κοντά ηλικιακά με μένα (27μισό είμαι) είναι κάπως ανώριμες, δε ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, το αποδίδω (χωρίς να θέλω να μιλάω με στερεότυπα και τέτοια) στην χειραφετημένη αυτή ηλικία που πλέον έχεις τελειώσει το πανεπιστήμιο (ή όποια άλλη σχολή) και μετακόμισες φεύγοντας από τους γονείς σου, έχεις μία σταθερή εργασία και συνεπώς άλλη αυτονομία σε σχέση με πριν που και από αυτούς ζητούσες χαρτζιλίκι αλλά και έμενες μαζί τους. (δε μιλάω για αυτές που μένουν ακόμα με γονείς ή δεν δουλεύουν) οπότε είναι κάπως πιο της καλοπέρασης μιας και πλέον μπορούνε να το κάνουν ελεύθερα αυτό (δεν κρίνω καμία συμπεριφορά, απλά γράφω όλα όσα παρατήρησα) ζήτημα να μίλησα με μία ή δύο σε αυτή την ηλικία που να ήθελαν σοβαρή σχέση, όλες ήταν του χαλαρού εώς και πολύ χαλαρού, για να μη το πω ωμά. Αντιθέτως, αυτές στα 30 με 35, είναι ακριβώς αυτό που ψάχνω, δηλαδή γυναίκες που 9 στις 10 θέλουν σοβαρά πράματα με προοπτική τον γάμο και τα παιδιά, κάτι που εγώ -αν και δεν είμαι και πολύ μεγάλος- θέλω πάρα πολύ. Με την μητέρα μου έρχομαι συχνά σε διαφωνία για αυτόν τον λόγο, μου λέει πως συχνά η διαφορά ηλικίας οδηγεί σε προβλήματα, χάσμα γενεών, κτλπ, και επειδή αυτή είχε 15+ χρόνια διαφορά ηλικίας με τον πατέρα μου, νομίζει πως όλες οι σχέσεις με διαφορά ηλικίας είναι καταδικασμένες. Είπα απλά να το γράψω κάπου, δεν με ενδιαφέρει τόσο η δική της άποψη απλά την έγραψα για να ακούγονται όλα. Εσείς τι πιστεύετε; Παίζει τόσο σημαντικό ρόλο η διαφορά ηλικίας;