ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε γνώρισα πέρισυ κατα το τέλος του καλοκαιριού εκει που δούλευα. Ήμασταν λίγο καιρό μαζί όντως απρόσμενα αν το σκεφτεί κανείς_η διαφορά μας περνούσε την δεκαετία_. Ήμασταν ο ένας πιο τρελός απο τον άλλον. ΜΙλάμε για πραγματική τρέλα που τώρα καθώς την αναλογίζομαι αντιλαμβάνομαι το μέτρο της. Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Και εκεί που άρχισα να γίνομαι απελπισμένα γλειώδης να σε δω και αφού είχα στείλει το τελευταίο μήνυμα παράκλησης την επόμενη με κλέψανε. Μου πήρανε και το κινητό, έχασα το νούμερο σου και κάθε ελπίδα. Δεν έστειλες ποτέ. Δεν με πήρες ποτέ ξανά. Θα φαντάστηκες πως λογικεύτηκα και γυρισα να βρω κάποια μικρούλα στην ηλικία μου να ερωτευτώ. Αντίθετα εγω σε σκέφτομαι κάθε μερα. Φαντάζομαι πως θα ήταν η σχέση μας. Φαντάζομαι να πηγαίναμε το ταξίδι αυτό οι δυό μας που λέγαμε. ΟΙ τελευταίοι μήνες ήταν ασχημοι για εμένα. Πέρασα πολλές νύχτες απλα καπνίζοντας και πίνοντας. Πέρασα αλλες τόσες μέρες να περπατάω στους δρόμους της πόλης με τον φόβο ότι κατα τύχη θα σε δω μπροστά μου σφίγγοντας την γροθιά μου απο το άγχος και παθαίνοντας κρίσεις πανικού. Παράτησα το πανεπιστήμιο και πάχυνα. Είμαι στα όρια της κατάθλιψης. Ξέρω είναι αδύνατο.. Ξέρω είμαι τρελός... Μου λείπεις τόσο....Μια κρυφη ελπίδα με τρέφει, πως θα ξαναέρθεις στην πατρίδα μου που τόσο αγαπάς.Σε φιλώ ομορφιά..!