ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θελω να κανω διαιτα. Αλλα δεν μπορω. Κινητρα; Ουυυ! Να φαν κι οι κοτες. Ολοι μου λενε οτι αν αδυνατισω θα ειμαι πανεμορφη, γιατι εχω υπεροχο προσωπο (ετσι λενε δηλαδη, εγω δεν ξερω). Επισης, θα αποκτησω αυτοπεποιθηση. Που σημαινει, μεγαλυτερες πιθανοτητες να με ερωτευτει και μενα καποιος, καποτε. Δε θα χανω στιγμες απο τη ζωη μου, οπως καθε φορα που μου λενε να παμε θαλασσα κι εγω απο τη ντροπη μου βρισκω δικαιολογιες για να μην ακολουθησω. Θα υπαρχει μια παραπανω ελπιδα να με κοιταξει αυτος που εχω ερωτευτει, αν ακομα και τοτε πιστευω οτι δε θα ειμαι αρκετα καλη γι αυτον. Θα μπορω να φοραω ο,τι θελω. Να προχθες δοκιμασα ενα πανεμορφο φορεμα, αλλα ημουνα σαν κουρτινα. Θα με φλερταρουν κι εμενα επιτελους, οχι μονο καποιοι στερημενοι οπως τωρα, αλλα φυσιολογικοι ανθρωποι, οπως τις φιλες μου. Θα μου φυγει απο εμμονη ιδεα και θα ασχοληθω και με κατι αλλο (τη σχολη μου εννοω που ηδη απο το πρωτο ετος χρωσταω τα μισα).Το θεμα ομως δεν ειναι η λαιμαργια. Η οτι μου αρεσει το φαι (ενταξει και αυτο). Απλα βρισκω διεξοδο εκει. Οταν ολα και ολοι (και πανω απο ολα ο εαυτος μου) με απογοητευουν βρισκω διεξοδο εκει. Να τα πω, κανενας δε θα ακουσει. Κι οποιος ακουσει, δε θα το παρει στα σοβαρα. Χρειαζομαι ενα στηριγμα. Αρχιζω και πεφτω σε ψυχολογια παρα πολυ, καθε μερα θελω να κλαιω. Βοηθεια...