ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συγνωμη για το σεντονι .Αν θεωρειτε οτι αυτα που θα πω ειναι υπερβολικα η ανουσια ειστε ελευθεροι να μου το πειτε .Απλα ειναι συμπεριφορες που με προβληματιζουν χρονια τωρα... Ειμαστε 3 παιδια και εγω ειμαι η μεγαλυτερη ( 5ετος Ισπανικη φιλολογια.)Η αδερφη μου και εγω ημασταν γενικως αρκετα αντιδραστικα παιδια και δεν ειχαμε καλες επιδοσεις στο σχολειο.Η αδερφη μου επισης δεν περασε στις πανελληνιες με αποτελεσμα να μην εχει την οικονομικη υποστηριξη που ειχα εγω γιατι ο πατερας μας την εβγαζε αχρηστη και το ιεκ γραφιστικης που σπουδαζε ελεγε οτι δεν ειχε μελλον (προβληματικος ανθρωπος γενικα)Σε αντιθεση με εμας ο αδερφος μου ηταν παντα ηρεμος,εξαιρετικα ωριμος για την ηλικια του και διαβαστερος .Ακομα αγαπητος απο ολους .Να σημειωθει οτι εμεις παντα μιλουσαμε με περηφανια για τον αδερφο μας και δεν βγαζαμε ποτε κακια η ζηλια προς τον ιδιο .Τελος παντων ,Βγηκαν τα αποτελεσματα των πανελληνιων και ο αδερφος μου εβγαλε 18 κατι.Χαιρομαστε ολοι παρα πολυ.Ομως τοτε η μητερα μου που ηδη εκανε διακρισεις στο παρελθον αρχισε να μαε συγκρινει πολυ πιο εντονα με τον αδερφο μου και πλεον γινεται αρκετα ενοχλητικη ,δεδομενου του οτι βρισκομαι σε μια πολυ δυσκολη φαση στην ζωη μου (ειχα παραμελησει τον εαυτο μου λογω κλινικης καταθλιψης απο την οποια ευτυχως ξεπερναω) .....Εμενα αντιθετα κατα καιρους με εχει συγκρινει με την πεθερα της ,με οτι προβληματικη συμπεριφορα εμφανιζει ο πατερας μου (χαμηλη αυτοπεποιθηση ,προβληματα με τον θυμο) Ολα αυτα εχουν συσωρρευτει μεσα μου χωρις να το θελω και με στεναχωρουν παρα πολυ .Το θεμα ειναι οτι εχω προσπαθησει να της πω οτι και εκεινη δεν εχει προσπαθησει πολυ ολα αυτα τα χρονια να με κανει να νιωσω καλα με τον ευατο μου ,ουτε με ενθαρρυνε, ουτε μου εδειξε πως να διεκδικω το δικαιο μου.Πχ στο δημοτικο ειχα μια δασκαλα που μου εκανε τρομερο μπουλινγκ στη ταξη κλπ (αυτη η δασκαλα btw μου δημιουργησε ενα προβλημα/φοβια με τα μαθηματικα που αντιμετωπιζω μεχρι και σημερα ). Η μητερα μου δεν εκανε απολυτως τιποτα .Ελεγε μαλιστα πως λογικα η δασκαλα εχει δικαιο γιατι ειμαι συνηθως αδιαβαστη και ζωηρη. Σε αντιθεση θυμωνε παρα πολυ αν καποιος αδικουσε τον αδερφο μου κλπ και προσπαθουσε να τον συμβουλεψει .Με εμας δεν ασχοληθηκε ποτε οσο αφορα το διαβασμα και δεν μας ελεγε τιποτα ενω με τον αδερφο μου ναι επειδη ειχε δυσλεξια .Νταξει αυτο το καταλαβαινω αλλα και αυτο ισως παιζει ρολο στις επιδοσεις που τοσο πολυ μας χτυπαει ,δεν ξερω τι να πω πραγματικα .Τελος να σημειωθει πως οι γονεις μου ειναι χωρισμενοι απο τοτε που ημουν 12 .Οκ το καταλαβαινω οτι η μητερα μου εβρισκε μονιμως στηριγμα τον αδερφο μου και του ελεγε και ολα τα προσωπικα της προβληματα κλπ.Δεν ξερω αν αυτο ειναι οκ η οχι βασικα....Νομιζω δεν με νοιαζει τι κανει η μητερα μου πια .ουτε νομιζω πως μπορω να της αλλαξω αλλα πως να διαχειριστω ολο αυτο χωρις να νιωθω τοσο ασχημα για τον ευατο μου ? Εχω μεγαλα ονειρα και εγω και μελλον απλα νιωθω πως μου ριχνει πολυ ψυχολογια πανω που παω να ανεβω .Αν διαβασες μεχρι εδω σε ευχαριστω πολυ