ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πριν απο 2 χρόνια περίπου κάποιοι συνάδελφοι στη δουλειά μου επισήμαναν σε έντονο βαθμό ότι τώω πολύ. εγώ που ποτέ δεν ήμουν χοντρή ίσα ίσα το αντίθετο, θεωρούσα μέχρι τότε πως για τα 25 μου χρόνια έτρωγα κανονικά προς το λίγο (σε σχέση με τα υπόλοιπα κορίτσια της ηλικίας μου). αυτά τα σχόλια συνεχίστηκαν ώσπου άρχισα να αισθάνομαι άσχημα με τον εαυτό μου. άρχισα να αισθάνομαι γουρούνι που τρώω τόσο σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, πως για να δικαιώσω το γεγονός ότι είμαι αδύνατη θα πρεπε και να τρώω λίγο, άρχισα να φοβάμαι πως μετά τα 30 θα παχύνω και πως πρέπει να προσέχω από τωρα.'ετσι σταδιακά άρχισα να μειώνω την ποσότητα φαγητού που προσλάμβανα καθημερινά. τα 2 μπιφτέκια έγιναν ένα, και το ένα μισό.όποτε ξέφευγα και έτρωγα παραπάνω, τις επόμενες 2 μέρες δεν έτρωγα τίποτα. σήμερα έχω φτάσει στα 42 κιλά και ακόμα πολεμάω το θέμα του φαγητού. ενώ έχω επίγνωση του προβλήματός μου και συνειδητοποιώ ότι είμαι πάρα πολύ αδύνατη, μόλις πάω να φάω παραπάνω αμέσως νιώθω τύψεις. όλο αυτό είναι μια συνεχής παλινδρόμηση.δε θέλω να σας πω τους κινδύνους που εγκυμονούν άμα χάσεις πολλά κιλά, γιατί λίγο πολύ είναι γνωστοί σε όλους. το μόνο που θέλω να πω είναι ότι άφησα τα σχόλια τυχάρπαστων ανθρώπων να μου καταστρέψουν τη ζωή και την εικόνα που είχα για τον εαυτό μου ως τώρα. κανένας άνθρωπος δεν αξίζει κατι τέτοιο. γι'αυτό θέλω να πω σε κορίτσια που πάσχουν από το ίδιο πρόβλημα να το αντιμετωπίσουν οσο το δυνατόν πιο έγκαιρα, και να κοιτάξουν πρώτα τον εαυτό τους, το πως θα γίνουν εκείνες καλά και όχι την εικόνα που θα δώσουν στους άλλους. γιατί κανείς δεν θα το κάνει για μας αν όχι εμείς οι ίδιοι. καλό κουράγιο