1.9.2012 | 00:53
Το δικό μου καλοκαίρι.
...αντηχεί τούτο το τελευταίο βράδυ.Πάνω στην εκπνοή του.Βράδυ Παρασκευής κάπου στην Ελλάδα. Στην πολυκατοικία δεξιά έχουν γλέντια και χορούς με όργανα και μουσικές. Απέναντι στον 5ο όροφο παρέα παιδιών χορεύουν ανέμελα στο ρυθμό της δικής τους μουσικής. Κάτω από το παράθυρο μου δυο παιδιά μου θυμίζουν εμάς πριν χρόνια. Αυτή είναι η Ελλάδα που αγαπώ και αφήνω πια πίσω μου.Αυτή που μου θυμίζει πόσο ανέμελη παραμένει η ζωή. Ένας τόπος που πάντα θα αγαπώ και θα αναπολώ. Ένας κύκλος κλείνει και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα κρατώ μέσα μου όλους τους ήχους που διαπερνούν το κορμί μου, την μυρωδιά από το νυχτολούλουδο της μαμάς, το ολόγιομο φεγγάρι και τις εικόνες ενός τόπου που με πληγώνει.Καλό φθινόπωρο.
