ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι με ενα παιδι πολλα χρονια. Πολυ αγαπη, έρωτας κλπ που δεν εχει φθαρει..για όσους λενε πως ο έρωτας κρατάει το πολυ 2 χρονια, ειμαι ζωντανό παράδειγμα διαψευσης. Ακομα τον βλεπω και νιώθω χτυποκάρδι, οταν ειναι να βρεθούμε ντύνομαι στολιζομαι κλπ, οταν παω στα μαγαζιά σκεφτομαι αν θα του αρεσει κατι πανω μου κλπ. Τελος παντων, ταιριαζουμε κι σεπολλα και γενικώς πολυ καλη φαση. Το θεμα ειναι πως εγω εδω δε μπορω να βρω δουλεια. Αυτος εχει πολυ καλη δουλεια, με προοπτικές και γενικώς εχει αρχίσει να χτίζει καριέρα και ονομα στο νοσοκομειο αλλα και στο ιατρείο. Γενικώς τα παει πολυ καλα για την ηλικία του θα ελεγα.Εχω μια αδερφή που τα τελευταια χρονια ζει εξω. Εχει βρει καλη δουλεια με καλα λεφτα. Και τωρ τελευταια μου λεει να παω κι εγω εκει, γιατι εδω μηδέν δουλεια. Απο το φιλο μου δεν εχω παράπονο, ίσα ίσα ειναι πολυ υποστηρικτικος. Ομως ρε παιδια αρχισα να το σκεφτομαι για εξω. Δεν αντεχω αλλο εδω. Εχω σπουδάσει πολλα χρονια και αντίκρισμα μηδέν. Το είπα τελος παντων στον φιλο μου προχθές το βράδυ. Ειναι εντελως αρνητικός. Το περίμενα βαςικα, τι αναγκη εχει αυτος. Και μου ειπε, πως ουτως ή αλλως θελει να παντρευτουμε και να παω να μείνω μαζι του, οποτε δεν χρειάζεται να δουλεύω.Οπως καταλαβαίνετε, δεν ξερω τι να κανω. Θελω να ειμαι μαζι του αλλα ειναι σαν να αλλάζω εντελως πορεία ζωης. Αν ήμουνα μονη μου ηδη θα ειχα φυγει εξω.