21.10.2012 | 21:08
Δημήτρη σαγαπάω κι όταν κατουράω.
Σε αγαπάω και μου λείπεις. Κι ας μην σε είχα ποτέ. Μου λείπεις και το στομάχι μου πάει να σπάσει. Μου λείπει το χαμόγελό σου, η παιδική σου αμηχανία, τα κοντά σου ποδαράκια, ο τρόπος που τοποθετείς τα χέρια σου στο τραπέζι, όλα! Μέχρι και το τρέμουλο που με πλακώνει όποτε σε βλέπω ή όποτε ακούω για 'σένα.Τι πρέπει να κάνω? να ψάξω να σε βρω ή να σε αφήσω να φύγεις? Μετά από εσένα τίποτα δεν είναι ίδιο. το ξέρεις πως μου κατέστρεψες την ερωτική μου ζωή? Πλέον κανένας δε μου είναι αρκετός. Υπάρχεις μόνο εσύ. Και όσο μακριά και να είσαι τώρα, όσο ανεύικτο και να είναι όλο αυτό, εγώ δεν έχω όρεξη ούτε να βγω το Σαββατόβραδο. Κάθομαι σπίτι και πνίγομαι στην ανάμνησή σου. Δεν ξέρω τι να κάνω πλέον.