σε καταλαβαινω.... εβγαλα σχεδον 14 και περασα στη σχολη μου διαβαζοντας μονη μου και με την ενισχυτικη του σχολειου. περασα αλλα μου βγηκε η ψυχη και ενα σωρο προβληματα υγειας. σπουδες δεν χαρηκα και ανεμελια γιατι καπακι απο τη σχολη δουλευα και σε πολλες εξεταστικες ημουν με δυο ωρες υπνο και διαβαζα 1 ωρα πριν δωσω. δεν παραπονιεμαι. και τις διακοπες μου πηγα και στις υποχρεωσεις μου ημουν ενταξει. τωρα μονο στεναχωριεμαι που ετυχε να χρωστανε στον πατερα μου λεφτα κι εγω και η αδερφη μου να χασουμε τη δουλεια μας και ολα επεσαν μαζεμενα. ποτε αλλοτε δεν χρωσταγα 500 ευρω σε κοινοχρηστα ή μπαλωνα τα ρουχα μου γιατι δεν εχω να παρω αλλα! βλεπω πλεον ρουχα με 5-10 ευρω και δεν εχω να τα παρω! εκνευριζομαι και στεναχωριεμαι να θεωρω τον καφε πολυτελεια! αλλα θα πω σε εσενα οτι λεω στον εαυτο μου. χαμογελα μπορα ειναι θα περασει! θα ερθει ο καιρος που δεν θα εχεις τοσα αγχη και θα κοιμασαι γαληνια! κανε υπομονη εχε επιμονη και η επιτυχια δεν ειναι μακρια!
6.4.2013 | 00:17
ΔΝΤ
Ξερεις τι ειναι,να εχεις ενηλικιωθει μολις ενα χρονο πριν,να εισαι φοιτητρια και ενα ατομο με φυσιολογικες αναγκες και επιθυμιες,αλλα λογω κακης οικονομικης καταστασης να μην μπορεις να ζησεις την ηλικια σου;Κατα την διαρκεια της τριτης λυκειου,για να μπορεσουν οι γονεις μου να πληρωνουν το φροντηστηριο για να μην μου στερησουν την δυνατοτητα σπουδων,ειχαμε μεγαλες "περικοπες" σε αλλους τομεις,ενδυσης,διασκεδασης ακομα και φαγητου.Εχασα απο το διαβασμα,το τρεξιμο,και το λιγοτερο φαγητο βαρος καθ'ολη τη διαρκεια της χρονιας,και τωρα εχω μεινει απο το πρωτο εξαμηνο με 2 jeans.Ναι,δυο παντελονια που τα εχω πλυνε-βαλε.Δεν με πολυ ενοχλουσε στην αρχη,αλλα οσο περναει ο καιρος τοσο περισσοτερο με πνιγει.Οχι το γεγονος αυτο καθ'αυτο,αλλα το οτι δεν μπορω να βγω και να παρω κατι,εναν καφε,να βγω μια βολτα χωρις να κρυφοκοιταξω στον καταλογο να βρω το πιο οικονομικο,και χωρις να υπολογισω ποσο καιρο θα πρεπει να περιμενω μεχρι την επομενη "αγορα".Δεν μπορω να βγω,να ντυθω ωραια,να βαφτω,γιατι απλα,δεν εχω λεφτα.Αποφευγω πλεον τις εξοδους με τους συμφοιτητες για να μην νιωσω αποκομμενη.Δεν θελω ουτε κατα διανοια να τους ακουσω να μου προτεινουν "να με κερασουν".Δεν το δεχομαι απο κανεναν.Οσο φτωχη και να ειναι η οικογενεια μου,υπαρχει και μια αξιοπρεπεια.Οπως επισης δεν τολμαω να συνεχισω να φλερταρω με αυτον που μου αρεσει.Ντρεπομαι στην ιδεα των εξοδων χωρις να εχω φραγκο στην τσεπη και ανακυκλωνοντς συνεχεια τα ιδια ρουχα.Ειναι η σειρα της αδερφης μου πλεον να δωσει πανελληνιες σε 2 χρονια,οποτε οι "περικοπες" μας θα συνεχιστουν λιγο ακομα.Εχω αρχισει ηδη να ψαχνω και η ιδια για δουλεια.Το προγραμμα της σχολης μου ομως ειναι ηδη τοσο βαρυ που αυτοματως η ευρεση εργασιας θα σημαινει να χανω θεωριες και εργαστηρια(και φυσικα λιγοτερο διαβασμα),οποτε εχω και τυψεις,σαν να "κρεμαω" τον αγωνα του πατερα μου και της οικογενειας μου για να περασω στο ΑΕΙ που ειμαι τωρα...Νιωθω πολυ ασχημα αυτη τη στιγμη για να βαλω τις σκεψεις μου σε σειρα και να γραψω μια σωστα δομημενη παραγραφο.Παρακαλω αγνοηστε τυχον γραμματικα και συντακτικα λαθη.
2
