ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχαμε μια συζήτηση με τις φίλες μου για το πως πρέπει να το χειριζόμαστε όταν κάποιο δώρο δεν μας αρέσει. Συμφωνούσαν όλες πως η δική μου τακτική είναι λάθος. Και εξηγούμαι. Όταν πριν πολλά χρόνια ο άντρας μου μου έκανε το πρώτο δώρο, του είχα πει πως δεν είναι του γούστου μου, και του ζήτησα να μου δώσει την απόδειξη για να το αλλάξω, ή να το επιστρέψει ο ίδιος και να μου φέρει κάποιους τίτλους που θα του πω. Το δώρο ήταν μερικά βιβλία. Εγώ είμαι βιβλιοφάγος ενώ εκείνος καθόλου. Πήγε και μου αγόρασε μερικά βιβλία τα οποία δεν θα τα διάβαζα ποτέ. Θα πιάνανε τόπο στην βιβλιοθήκη μου και επιπλέον αυτό θα συνεχιζόταν σε όλη μας τη ζωή αν μέναμε μαζί. Πραγματικά είμαστε παντρεμένοι 19 χρόνια, και θεωρώ πως το χειρίστηκα ολόσωστα. Έπιασα τον ταύρο από τα κέρατα και το έλυσα αμέσως. Από τότε και μετά μου χαρίζει δωροεπιταγές ή μου δίνει ένα ποσό ή πάμε μαζί να αγοράσουμε τα δώρα μου.Οι φίλες μου από την άλλη ισχυρίζονται πως αυτό δεν το κάνεις. Εκτιμάς την χειρονομία και κοιτάς κάπως να τα βολέψεις. Δεν μου εξηγούν πως θα το βόλευα αν ο άντρας μου έπαιρνε διαρκώς βιβλία ή άλλα πράγματα που δεν τα θέλω. Η μια η φίλη μου κάθε λίγο φοράει κοσμήματα που δεν της αρέσουν καθόλου, εμείς που την ξέρουμε το βλέπουμε αμέσως. Οι άντρες δεν χαμπαριάζουν από τέτοια. Ο δικός της κάθε φορά που είναι κάποια γιορτή ή επέτειος της παίρνει σκουλαρίκια ή βραχιόλι, και ποτέ δεν είναι κάτι που θα το αγόραζε μόνη της. Μια άλλη φίλη είναι ακριβώς ίδια περίπτωση, μόνο που ο δικός της παίρνει και άκυρα ρούχα και όχι πάντα κοσμήματα.Είμαι δηλαδή η μόνη που χαίρεται τα δώρα της, και υποτίθεται πως είμαι λάθος. Εσείς πως το βλέπετε;